Υπαρχει μια μεθοδος θεραπειας του ick (και αλλων παρασιτων) που λειτουργει με την συχνη μεταφορα των ψαριων σε αλλο ενυδρειο.
Στηριζεται στο γεγονος οτι απο τη στιγμη που βγαινει το free swimming ick πρεπει σχετικα συντομα να βρει ψαρι (host).. Αν δεν βρει πεθαινει.
Βγαζωντας και βαζοντας το ψαρι σε ενυδρειο νοσοκομειο με αλατι κανεις μια παραλλαγη αυτης της μεθοδου. Με λιγη τυχη μπορει να δουλεψει και ετσι.
Το αλατι σκοτωνει το παρασιτο οταν βγει απο το αυγό. Οταν ειναι προσκολημενο πανω στο ψαρι δεν του κανει τιποτε.
Το παρασιτο ομως πανω στο ψαρι πολλαπλασιαζεται και πεθαινει σχετικα γρηγορα (γιαυτο και το ick εμφανιζεται σε διαφορα σημεια χωρις αυτα να ειναι σταθερά μεσα σε μερικες μερες)
Καθε φορά που πολλαπλασιαζεται βγαζει αυγα που πεφτουν στον πυθμενα και απο κει ξαναμολυνουν το ψαρι σε αλλα σημεια. Μεχρι καποια αλατοτητα απλα δεν ενοχλειται.. Απο καποια συγκεντωση και μετα (που πειραματικα εχει βρεθει να ειναι 2.5 γραμ/λιτρο) το ick που κολυμπαει στο νερο πεθαινει.
Τωρα αν του βαλουμε 2,5 η 4 γραμ ειναι το ιδιο.
Σε ενα ενυδρειο (που δεν ειναι χημικο εργαστηριο) βαζουμε λιγο παραπανω ωστε να ειμαστε σιγουροι...
Τωρα αν σε πολυ μεγαλη αλατοτητα υπαρχει καποια βελτιωση ενω παραλληλα αναγκαζομαστε να στρεσσαρουμε εντονα το ψαρι δημιουργωντας αλλα δευτερογενη προβληματα ειναι ενα αλλο θεμα.
Το σιγουρο ειναι οτι με την συγκεκριμενη μεθοδο και αλατοτητα το ick θεραπευεται ευκολα...
ΥΓ Ειχα ορκιστει να μην ξαναγραψω για ick...
