Να προσθέσω μερικά πραγματάκια που αποκόμισα από τη (μικρή) εμπειρεία μου με την τύρφη.
Προετοιμάζοντας το νερό είχα μεγαλύτερη σταθερότητα στις σκληρότητες, απ' ότι όταν υπήρχε τύρφη μόνιμα στο ενυδρείο - η στο φίλτρο.
Αλλά, η προετοιμασία χρειαζόταν περισσότερη δουλειά.
Επειδή τύρφη από τύρφη διαφέρει (πολλές φορές δεν έχει καμμία σχέση η μία με την άλλη) είναι πιο εύκολο να ελέγχεις το νερό προετοιμάζοντάς το, παρά να έχεις μόνιμα την τύρφη στο ενυδρείο η στο φίλτρο... και με την αλλαγή της τύρφης να σου βγουν "παράξενα" η μη αναμενόμενα νούμερα.
Δυστυχώς όμως, εγώ τουλάχιστον, μόνο με τύρφη ήταν αδύνατο να πετύχω τις τρεις βασικές προυποθέσεις για το νερό του "δισκοενυδρείου"... δηλαδή : 1) Σταθερότητα στις παραμέτρους. 2) Σταθερότητα στις παραμέτρους. 3) Σταθερότητα στις παραμέτρους.
Μόνο με μονάδα RΟ θα πετύχεις αυτήν την σταθερότητα (η οποία "για τα δικά μου μυαλά" σημαίνει οτι από την μια αλλαγή νερού μέχρι την επόμενη - ας πούμε σε εβδομαδιαία βάση- οι σκληρότητες δεν πρέπει να αλλάζουν πάνω από +/- 0,5 dH και το pH περισσότερο από +/- 0,1). Για παράδειγμα, ΚΗ 4-5 αυστηρά, GH 5-6 αυστηρα, pH 6,6-6,8 αυστηρά.
Μόνο με τύρφη, είχα (εβδομαδιαία) μεταβολές ΚΗ 4-7, GH 5-9, pH 6,7-7,2.
Οσο κι αν προσπάθησα, δεν κατάφερα να κάνω κάτι καλύτερο.
Ισως έφταιγε η ανικανότητά μου, αλλά τελικά αναγκάστηκα να επενδύσω σε RO.
Με αυτόν τον τρόπο (RO) έχω καλύτερη σταθερότητα από αυτό που θεωρούσα "αυστηρό".
Μακάρι να πετύχεις αυτό που θέλεις μόνο με τύρφη... αλλά ακόμα κι έτσι, μακροπρόθεσμα η RO "βγαίνει" φθηνότερη...
====================================
Ολα τα παραπάνω είναι προσωπικά συμπεράσματα και μόνο. Ούτε λύση προτείνω, ούτε διεκδικώ το αλάθητο.
Αυτά είδα, αυτά γράφω
