Μάλιστααα.... το οδηπορικό συνεχίζεται και αυτό το μήνα, με δύο σημαντικά γεγονότα, λίγα μόλις μέτρα μακριά από τη δεξαμενή μου. Το περασμένο Σάββατο, ενώ εκτελούσα διάφορες εργασίες στην αυλή και συγκεκριμένα με το κούρεμα του γκαζόν, έπιασε το μάτι μου μια γρήγορη φιγούρα να κινείται. Είναι ένα γνωστό μου είδος φιδιού, το οποίο πολύ συχνά το συναντούσα στο χωριό που γεννήθηκα. Ακίνδυνο, αφού δεν είναι δηλητηριώδες αλλά πάντα χειριζόμαστε με προσοχή αυτά τα ζώα κρατώντας μέτρα ασφαλείας. Πρόκειται μικρό 70εκ. του είδους
Hemorrhois nummifer . Αφού το συνέλαβα, το κράτησα σε ένα δίκτυ, κάλεσα τα παιδιά να το δουν και αφού συζητήσαμε μαζί για λίγο, το κλείσαμε με προσοχή σε μια σακούλα και το μεταφέραμε στο δάσος της Κόσης, 4 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας, το οποίο και ελευθερώσαμε στη συνέχεια. Κρατήσαμε την ανάμνηση, καθώς και τις 5-6 αποτυχημένες φωτογραφίες που βγάλαμε κατά την ελευθέρωση, λόγο της απίστευτης γρηγοράδας του φιδιού. Ο λόγος που θέλησα να μεταφέρω τι φίδι στο δάσος, είναι γιατί αν παρέμενε σε κατοικημένη περιοχή, οι μέρες του ήταν σίγουρα μετρημένες.
Στην τρίτη φώτο, η ελευθέρωση του φιδιού:
Προ λίγων ημερών, έπιασα στα πράσα μια κυρία να τρώει τον σύζυγο της. Αρκετά γνωστή εξέλιξη βέβαια, λόγω των πολλών ντοκυμαντέρς που υπάρχουν, αλλά άλλο να συμβαίνει μπροστά σου. Πειραματίστηκα λιγάκι με το θηλυκό, προσπαθώντας να της πάρω το αρσενικό, αλλά δεν μπορείτε να διανοηθείτε με πόσο πείσμα το κρατούσε, χωρίς να το αφήσει!
