Κώστα έχεις να κάνεις με μια άσκηση δοσολογίας που περιλαμβάνει διαφορετικών απαιτήσεων φυτά, με διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και διαφορετικές ικανότητες απορρόφησης θρεπτικών από το καθένα, με λίγο ή πολύ φωτισμό, με διοξείδιο που υπάρχει ή δεν υπάρχει κι όταν υπάρχει μπορεί να είναι διαφορετικής ποιότητας και ποσότητας σε κάθε ενυδρείο, με νερό Χ, Ψ ή Δ ποιότητας και τιμές από Α ως Ω, με αλλαγές νερού 20%-30%-50%, με η χωρίς την ύπαρξη άλλων πηγών λίπανσης τα οποία όλα μαζί αυτά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μάλιστα (για να γίνει πιο περίπλοκο από ότι είναι) αυτή η αλληλεπίδραση είναι άλλοτε θετική και άλλοτε αρνητική.
Δεν θα πάρω λοιπόν το μέρος της Seachem αλλά είναι εκ των πραγμάτων απίθανο να σου καλύψει έστω και τις βασικές περιπτώσεις. Αν το επιχειρούσε ο μέσος χρήστης σε μετά από 5 λεπτά διαβάσματος θα είχε ζαλάδες. Ο αρχάριος θα σήκωνε τα χέρια ψηλά και θα κατέληγε με πλαστικές ανούμπιες στο ενυδρείο του...
Πηγαίνει λοιπόν σε έναν μέσο όρο, ψηλό είναι η αλήθεια αλλά νομίζω ότι καλύτερα να είναι υψηλός ώστε να έχει αποτέλεσμα παρά χαμηλός.
Σε μέσους όρους πηγαίνουν άλλωστε και όλες οι εταιρείες κι όχι μόνο λιπασμάτων αλλά και άλλων προιόντων πχ, τα αντιχλώρια. Δεν είναι η ίδια ποσότητα που χρειάζεσαι για όλα τα νερά. Απλά εκεί δεν στέκεσαι ιδιαίτερα γιατί τα αποτελέσματά τους είναι μη άμεσα ορατά με το μάτι και ουσιαστικά μη μετρήσιμα, εκτός αν πας στο χημείο...
Τώρα, σε ότι αφορά την τοξικότητα, εμπειρικά και μόνο θα σου πω ότι σε ενυδρεία με έντονα προγράμματα λίπανσης τελικά είναι πιο συχνό φαινόμενο από ότι νομίζουμε. Και μάλιστα συνήθως αγγίζει πρώτα τα φυτά με μεγάλη ικανότητα απορρόφησης συγκεκριμένων θρεπτικών.
Κλασικό παράδειγμα τοξικότητας είναι η υπερδοσολογία του Εξέλ. Αλλο αν εμείς έχουμε βρει περιπτώσεις να χρησιμοποιούμε αυτή την τοξικότητα προς όφελός μας.
ΟΚ, το θέμα ξέφυγε και πήγε εντελώς αλλού από τον τίτλο βέβαια....
|