Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Τάκης
Εγω θα δάγκωνα τον ιδιοκτήτη, και δεν αστειεύομαι  |
Μεγάλη αλήθεια είπες Τάκη και μιας και το έφερε η κουβέντα θα ήθελα να σας διηγηθώ ενα παρόμοιο περιστατικό που ειχα πριν τρία χρόνια στην νεα γειτονιά μου!
Εκείνη την εποχή ειχα τον τελευταίο μου έως και σημερα "αγαπημένο Μάρκο" μιας και συγχωρήθηκε την επόμενη χρόνια τεσσάρων ετών,ενα American Staffordshire terrier έχοντας του κανει βασική υπακοή (2 δικη μου) και τον ειχα ξεκινήσει και σωματοφυλακή!
Ο Μάρκος ήταν πραγματικά σαν άνθρωπος,περνούσαμε πολλες ώρες μαζι,πολύ κοινωνικός με τον κόσμο αλλα και με υπόλοιπα σκυλιά!
Στις βόλτες πάντα μα πάντα του φορούσα τον ιμάντα εκπαίδευσης μαζι με το καδενάκι διόρθωσης και ας γνώριζα οτι ποτε δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα,μάλιστα μου το έφερνε ο ίδιος και πήγαινε στην πόρτα και περίμενε!
Ειναι καλοκαίρι,μεσημέρι και τον βγάζω βόλτα έξω στην γειτονιά πηγαίνοντας στο δασάκι που εχουμε πίσω,ο απέναντι μου εχει ενα μαύρο Εξαδάκτυλο λύκο που τον έβγαζε μόνιμα βόλτα χωρίς λουρί,ετσι εγινε και το κακό εκείνη την μερα!
Τον βλέπω λοιπόν να βγαίνει έξω ο λύκος μας βλέπει και ξεκινάει να ερχεται με τα όσα κατα πανω μας για μάχη!
Ειχα δυο επιλογές ή να τον αφήσω ελεύθερο τον δικό μου και να κανει κομμάτια τον λύκο ή να του κρατήσω τον ιμάντα και να προσπαθώ να τα χωρίσω βάζοντας και την σωματική μου ακεραιότητα σε κίνδυνο οπως και έπραξα τελικά!
Και τσακώθηκα μαζι του και άκρη δεν βγάλαμε και δεν μιλάμε απο τότε και συνεχίζει να κανει το ίδιο με ενα μποξεράκι που εχει τωρα!
Αποτέλεσμα μηδέν ........