Γενικα αυτο που παρατηρεις ειναι σωστό.
Απο τη μια, το νερο που προσθετεις ειναι φτωχο σε διοξειδιο, και απο την αλλη με το ανακατεμα της αλλαγης φευγει και καμποσο απο το νερο που μένει.
Λογικά, με τον κυκλοφορητη που εχεις, μετα την αλλαγη νερου το διοξειδιο πρεπει να ερχεται σε ισσοροπια το πολυ σε 5-6 ωρες.
Η μεταβολη αυτή δεν ειναι ακριβως επικινδυνη καλο ειναι ομως να αποφευγεται. Αυτο που μπορεις να κάνεις ειναι να αυξάνεις την παροχή κατα την αλλαγή, ενω να προσθέτεις το νεο νερό με αργους ρυθμους.
Ολα αυτά που λεω ομως ειναι ελαχιστα πρακτικά, ενώ η αυξηση της παροχης θα γινει επικινδυνη μολις την ξεχασεις ανοιχτή. (Αυτο θα συμβει σιγουρα).
O καλυτερος ισως τροπος ειναι με χρηση ph-controller και αλλαγες με νερο με χαμηλό ΚΗ. Το χαμηλο KH σημαινει οτι το νερο εχει χαμηλη ιοντικη ισχυ, οπότε κατα την αλλαγή το ph μεταβαλλεται λιγο, ενω ο ph controller ευκολα σταθεροποιει το ph στην επιθυμητη τιμή. Μετα την αλλαγή, προσθετουμε αργά και πολλες φορες λιγη μαγειρικη σοδα, ανεβαζοντας το kh (και κατ επεκταση το co2) στα επιθυμητα επίπεδα, χωρις να μεταβαλλεται το ph πανω απο 0,2 του βαθμού.
|