Δε βλεπω κατι κακο στο να φτανεις ενα χομπι σε υψηλο επιπεδο γνωσεων, μελετης και αναλυσης. Αρκει να μη γινεται εμμονη ιδεα (εκει χανει την εννοια του χομπι) και πολυ πιθανο να μην οδηγησει σε καλα αποτελεσματα για καμια απο τις δυο πλευρες (χομπιστας-ζωντατα).
Απο εκει και περα, ως νεος χομπιστας (της εποχης του φουλ ιντερνετ), δε μπορω να πω οτι μου εκανε κακο να μπορω να διαβασω οποιαδηποτε μελετη, εμπειρια, γνωση μπορεσα και μπορω να βρω σε ελληνικα ή αγγλικα. Αντιθετως, ως "διαβαστερο" ανθρωπο για πραγματα που με ενδιαφερουν, νομιζω οτι με βελτιωσε στην οπτικη του χομπι και σιγουρα δεν ειμαι ο μονος.
Ειναι καιρος να αποφασισουμε οτι δεν προκειται να βρουμε ξανα τον τροχο. Αυτο τον ανακαλυψαν οι παλαιοτεροι και τους υπερ-ευχαριστουμε. Με προσωπικο χρονο, με ερευνητικο πνευμα, με προσωπικες θυσιες, με θυσια ζωντανων (αναποφευκτο). Το θεμα ειναι, οτι με τις τεραστιες βασεις δεδομενων και εμπειριων που εχουμε πλεον, μπορουμε οχι απλα να κυλησουμε τον τροχο, αλλα να βαλουμε και φωτακια πανω του
Αρκει να εχουμε ανοιχτα μυαλα και ορεξη.