Ίσως ο τρόπος που έγραψα να μην ήταν σαφής.
Η διαδικασία του στρωσίματος έγινε στο καινουριο μεγαλύτερο ενυδρείο και ξεκίνησε την Πέμπτη ΧΩΡΙΣ ΨΑΡΙΑ. Τα ψαράκια μας φιλοξενούνταν στο μικρότερο ενυδρείο μας από τότε που μας τα χάρισαν, και σκοπός μου ήταν να στρώσω σωστά το μεγαλύτερο ενυδρείο από την αρχή για να τα μετραφέρω εκεί. Τα ψάρια μεταφέρθηκαν στο νέο ενυδρείο από το μικρό χτες το απόγευμα, μετά από την παρέμβαση του φίλου του συζύγου με μετρήσεις και την πρόσθεση του safestart - όχι από την αρχή της διαδικασίας του κύκλου στρωσίματος, γι' αυτό και αναφέρω ότι έριξα τροφή για να ξεκινήσω τη διαδικασία.
Όσο για τη θερμοκρασία, στο ξενοδοχείο όπου εργαζόμουν για χρόνια, είχαμε λιμνούλα με χρυσόψαρα (τα οποία ήταν εκατοντάδες μια και η λίμνη ήταν πετρόχτιστη και τεράστια, με τεχνητό καταρράκτη και ροή γύρω από το κτίριο της ρεσεψιόν-αγκάλιαζε όλη την είσοδο με την κυρίως λίμνη δίπλα στην κεντρική είσοδο). Το χειμώνα έπεφτε στους 5 βαθμούς, αλλά το καλοκαίρι, λόγω της απ' αυθείας έκθεσής της στον ήλιο, μπορεί να έπιανε και τους 30 (μια και στην περιοχή, οι 40 υπό σκιάν ήταν συνηθιμσένο φαινόμενο). Και όμως, ζούσαν, αναπτύσσονταν, γεννούσαν, και ήταν η 'πηγή' ζωντανών για όλο το προσωπικό τους ξενοδοχείου που ήθελε ψάρια για το ενυδρείο του. Επίσης, ήταν και είναι απίστευτα ανθεκτικά, μια και όταν άρχισαν να προσλαμβάνουν τα ξενοδοχεία αθρόα αλλοδαπούς για κηπουρούς και συντηρητές, το μόνο που γινόταν γι' αυτά ήταν η αυτόματη αφαλάτωση του νερού της θάλασσας που τροφοδοτεί λίμνη, πισίνες, και τις δεξαμενές του ξενοδοχείου με νερό χρήσης... Λίγο πολύ δηλαδή, ζουν μόνα τους. Και ζουν μια χαρά ακόμη και σήμερα...
|