Το CO2 είναι παράξενο αέριο και δεν πρέπει να συγχέεται με τον ατμοσφαιρικό αέρα που αναπνέουμε από μπουκάλα όσοι είναι αυτοδύτες. Ο συμπιεσμένος αέρας όσο μικραίνει ο όγκος του μικραίνει και η πίεση και γιαυτό μόλις δούμε ότι πέφτει κάτω από 50 ατμ αρχίζουμε να ανεβαίνουμε γιατί "μένουμε" από αέρα.
Το CO2 μέσα στη μπουκάλα (υπό πίεση) είναι σε υγρή μορφή και εξαερώνεται ("βράζει" δηλαδή) σε μία σταθερή πίεση περίπου 58 bar στους 22 βαθμούς Κελσίου όπως ακριβώς το νερό βράζει σε πίεση 1 ατμόσφαιρας στους 100 βαθμούς Κελσίου. Όσο υπάρχει έστω και απειροελάχιστη ποσότητα υγρού CO2 στην μπουκάλα, η πίεση θα είναι πάντα στα 55 bar (με αυξομειώσεις μόνο λόγω θερμοκρασίας). Όταν η υγρή μορφή του διοξειδίου τελειώσει, τότε το υπόλοιπο που είναι σε αέρια μορφή καταναλώνεται πολύ γρήγορα και μόνο τότε βλέπουμε την πίεση να πέφτει, που σημαίνει ότι άδειασε και η μπουκάλα.
Αν αφήσουμε την στρόφιγγα ανοικτή περιμένοντας να δούμε το μανόμετρο της "υψηλής" να πέφτει, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να αδειάσει τελείως η μπουκάλα.
Ο μόνος τρόπος να ελέγξουμε την ποσότητα που μας έχουν γεμίσει είναι το βάρος. Θα πρέπει να έχουμε ζυγίσει την μπουκάλα άδεια και μετά γεμάτη.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι επαγγελματίες και να κάτσουν να μας υποκλέψουν 100 ή 200 γραμμάρια όταν μάλιστα είναι τόσο μικρή η αξία του, μάλλον δεν έχει λογική. Πολλοί μάλιστα μπαίνουν στον κόπο να ψύχουν τις μπουκάλες για να μπορέσουν να χωρέσουν όσο μεγαλύτερη ποσότητα γίνεται.
|