το θέμα τελικά είναι δύσκολο γιατί δεν αφορά μόνο τις τυχόν απόψεις μας αλλά και τον ψυχισμό και το εφικτό ή το ανέφικτο για τον καθένα μας.
δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε τα ένστικτά μας άποψη ή το αντίθετο.
έχω μια μανία με τα leopard geckos αλλά δεν πρόκειται ποτέ να πάρω, γιατί τρώνε ζωντανούς γρύλλους. δεν μπορώ να το κάνω. δεν σημαίνει οτι αυτός που έχει, είναι καταγεγραμμένος ως τέρας στην συνείδησή μου.
όταν μικρό βουτυρόπαιδο πήγα διακοπές στο νησί του πατέρα μου, βλέποντας τα πάνκαλα, πανάγαθα συνομίληκα ξαδέλφια μου να πνίγουν τα περιστέρια στο βαρέλι ή να σφάζουν τις κότες για να μαγειρέψει η θεία μου το μεσημέρι, μ έπιανε ζάλη. κατάλαβα οτι οι συνθήκες της ζωής διαμορφώνουν την ψυχή μας, την αγριάδα της, χωρίς να είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλο.
δεν είναι απο διάθεση προσωπικών εκμυστηριεύσεων που τα ανέφερα αυτά αλλά για να πω πιο παραστατικά οτι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν νοιώθουμε και δεν σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, χωρίς αυτό να μας ζυγίζει ή να μας κατατάσσει σε κάποια κλίμακα (ποια άραγε?) και εξ αυτού του λόγου δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε όλοι σ αυτό το θέμα. ας είναι κριτήριό μας να κάνει ο καθένας αυτό που νομίζει σωστό.
|