Λήδα οι προβληματισμοί σου ειναι και δικοί μου, οπότε όλα αυτά θα τα ρωτήσω κι εγώ πριν παρθούν αποφάσεις. Το μέγεθος είναι ένα σοβαρό θέμα και θέλουμε ν αποφύγουμε σκυλάκια που θα ξεπεράσουν τα 15 περίπου κιλά, ωστε να μπορούμε να το θρέψουμε εννοείται. Σ ό,τι αφορά τον μικρό μας όμως δεν πρόκειται ευτυχώς για κινητική ή νοητική αναπηρία, αλλά για γενετικό σύνδρομο (έχει ένα επιπλέον χ χρωμόσωμα, δηλαδή ειναι αγοράκι xxy) που πρακτικά και απλά σημαίνει έλλειψη τεστοστερόνης και άρα εσωστρεφές και ευαίσθητο παιδάκι, με πιθανές μαθησιακές δυσκολίες και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Οπότε το να έχει στην ευθύνη και στη φροντίδα του ένα σκυλάκι, που θα μεγαλώνουν μαζί και θαναι "κολλητοί" θα τον βοηθήσει πολύ, τόσο στην ομαλή απεξάρτηση του απο μένα, όσο και γενικότερα σε θέματα αυτοπεποίθησης και συμπεριφοράς. Εννοείται πως όσο ακόμα είναι μικρούλης- ειναι 3μισυ τωρα-θα αναλάβω εγώ στην πραγματικότητα τις ανάγκες, τη φροντίδα και την εκπαίδευση του ζώου, αλλά θα έχει κι εκείνος την αίσθηση της συμμετοχής και της υπευθυνότητας. Μην ανησυχείς, μπορεί να συγκινούμαι εύκολα απο όμορφα κουταβάκια, κι είμαστε κι οι 3 εδώ φιλόζωοι κάργα, αλλά στα 46 μου πλέον θα είμαι πολύ προσεκτική στην υιοθεσία μιας ψυχούλας που θα μας συντροφεύσει (ιδανικά) για τα επόμενα 15+ χρόνια
Σ ευχαριστώ όμως για τον προβληματισμό, γιατί είναι πολύ σωστός.