Θέλει αρκετά περισσότερα λίτρα από τα δικά μου πάντως.
Για κάποιο διάστημα τα πηγαίνανε μια χαρά, δεν ενοχλούσαν τα μεν τα δε, αν και ήταν κάπως στριμωγμένα.. Θα έλεγα πως στην αρχή τα αγγελόψαρα ήταν οι "αρχηγοί", όντας και οι πρώτοι ένοικοι. Τα κριμπς ήταν ντροπαλά και φοβισμένα, έμεναν στον χώρο που περίσσευε.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν τα κριμπενσάκια μου ζευγαρώσανε.
Με το που πέτυχε η γέννα και βγήκανε από την φωλιά τα μικρά ο αρσενικός ξεκίνησε απίστευτες επιθέσεις..
Στην αρχή τα σκαλάρια ήταν ασφαλή, τουλάχιστον, ψηλά και στη μια γωνία του ενυδρείου.
Μετά από 2-3 μέρες το κυνήγι ήταν σε όλο το ενυδρείο.
Σε μια εβδομάδα μέσα είχανε κομμένα τα μπροστινά "πτερύγια", φαγωμένα τα υπόλοιπα και γενικά, αν τα άφηνα ακόμα λίγο έτσι πιστεύω θα τα έχανα.
Οπότε σε εμένα ξαναλέω η συμβίωση απέτυχε.
Γενικότερα με την μικρή εμπειρία που έχω με τα κριμπς θεωρώ πως αν κάποιος βρει ζευγάρι και του παρέχει καλές συνθήκες, δύσκολα θα τα έχει ειρηνικά με άλλα ψαράκια. Γεννάνε ασταμάτητα, ξαναλέω με τις σωστές συνθήκες και είναι υπερπροστατευτικά.
|