Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από dim
Για μένα το καλύτερο θα ήταν να βάζουμε ψάρια τα οποία αναπαράγονται σε ενυδρείο. Εφόσον έχουμε αυτή την μούρλα και μας αρέσουν τα ενυδρεία και τα ψάρια μπορούμε πολύ άνετα να έχουμε είδη αναπαραγόμενα. για να φτάσει ένα ψάρι στο σπίτι μας πεθαίνουν στην πορεία πάρα πολλά.
|
Ναι αλλά για να μπει στη διαδικασία κάποιος για να κάνει αναπαραγωγή πρέπει να υπάρχει αγορά. Οι προσπάθειες αναπαραγωγής θαλλασινών ψαριών έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια ακριβώς γιατί υπάρχει οικονομικό συμφέρον.
Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από dim
Θέλω να πω και για τα ζωντανά κοράλλια τα οποία απ’ότι ξέρω είναι πανάκριβα,
Ότι είναι κρίμα . Χάνονται τόσες αποικίες κοραλλιών τα τελευταία χρόνια και δεν γνωρίζουν ακόμη γιατί συμβαίνει αυτό. Υποθέτουν ότι αιτία είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου αλλά δεν είναι σίγουροι για τίποτα.. εκεί ζουν απ’ότι ξέρετε εκατομμύρια ψαριών. Πρέπει δηλαδή εκτός του ότι πεθαίνουν να τα κόβουμε και εμείς για να τα κοιτάμε στο σαλόνι μας.? Ας προστατεύσουμε λιγάκι ότι έχει απομείνει για να βρεθεί και κάτι για τα παιδιά μας.
|
Εως τη δεκαετία του 80 ο κυριότερος λόγος καταστροφής των κοραλλιών ήταν οι ψαράδες με τα γνωστά δίχτυα που σέρνονται στο βυθό και μαζεύουν τα πάντα. Η ανάπτυξη ενός διαφορετικού εμπορίου οδήγησε στην απαγόρευση του συγκεκριμένου τρόπου αλιείας στις περισσότερες κοραλιογενείς περιοχές. (αλήθεια στην Ελλάδα γιατί γίνεται ακόμα όταν καταστρέφονται οι γόνοι
Στην Ελλάδα οι σπόγγοι έχουν εξαφανισθεί και σίγουρα δεν φταίει το hobby του ενυδρείου. Από εκεί και πέρα σίγουρα έχει το μερίδιο ευθύνης του όπως όμως έχει και μερίδιο ευθύνης για τη προσπάθεια διάσωσης αφού τυχαίνει πλέον εμπορικής εκμετάλευσης. Σήμερα ο κυριότερος λόγος καταστροφής είναι η άνοδος της θερμοκρασίας που οδηγεί σε ανάπτυξη διαφορετικών μορφών παθογόνων από αυτά που γνωρίζουν τα κοράλια. Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει γίνει μαζική καταστροφή - πάνω από 80% - σε κάποιους υφάλους αλλά τα κοράλια πέθαναν επί τόπου.
Αυτό το φαινόμενο με τις μαζικές εισαγωγές όπου οι πιθανότητες επιτυχίας ήταν λιγότερες από 50-50 ίσχυε πριν από 10-15 χρόνια και για τους δίσκους. Με την επιλεκτική αναπαραγωγή δημιουργήθηκαν καινούργιες ράτσες με μεγαλύτερη ποικιλία χρώματος. Η επιλεκτική αναπαραγωγή γίνεται και στη φύση αλλά εκεί οι φυσικοί εχθροί εμποδίζουν το πολλαπλασιασμό. Ένας κατακκόκινος δίσκος ξεχωρίζει στο νερό και ο εχθρός του θα το φάει αμέσως. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να ζευγαρώσει με ένα δεύτερο και να αποκτήσει παιδιά.
Και επειδή μακρυγόρησα προσωπικά με ενοχλεί περισσότερο ότι αγοράζουμε ψάρια για το ενυδρείο μας χωρίς να γνωρίζουμε τις ανάγκες τους και αφού τα βλέπουμε νεκρά πηγαίνουμε και αγοράζουμε το επόμενο παρά για τις προσπάθειες να δημιουργηθούν νέες ράτσες. Στο κάτω κάτω ΔΕΝ υπάρχει φυσικό ενυδρείο και όποια προσπάθεια τήρησης ψαριού σε κλειστό χώρο είναι αφύσικο.