Να σας συστησω τον αλητακο μου, τον Σωτηρη, η ροζακη.
Toν βρηκα σε κακο χαλι, μαλλον τον ειχαν παρατησει, και ειχε γινει βραχνοκοκκορας απο την φωνη.
Οταν αρχισε να καλει η φυση, μου το εσκασε, και γυρισε ξημερωματα, κουτσαινοντας και ουρλιαζοντας απο τον πονο.
Ο γιατρος ειπε εξαρθρωση.
Του εκανε επαναταξη, και για ενα μηνα εκανα babby sitting, για να μην το ζορισει ο αληταμπουρας..

Η προσπαθεια απεδωσε, μεχρι που ειχε την φαεινη ιδεα να ανεβει στο ψυγειο, και να πηδηξει απο εκει, κατω.
Αντε ξανα στον γιατρο, αλλα αυτην την φορα, επρεπε να εγχειριστει.
800 ευρωπουλα ζεστα ζεστα (αχ βρε σωτηρη) αλλα χαλαλι του, και τωρα ειναι παλι μια χαρα, και εχει καταφερει να μου αλλαξει την ζωη.
Ειναι γλυκας και χαδιαρης, και σχεδον συζηταμε


