Σχετικά με την αξία και σημασία των αργών μεταβολών, μου φαίνεται ότι ταιριάζει γάντι με την αλληγορική ιστορία του συγγραφέα και φιλόσοφου Oliver Clere... μπορεί να την βρει κανείς με τον τίτλο "Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι βραζόταν"...
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, όπου κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα ανάβει μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Σκεφτείτε: Αν το νερό βράζει πολύ αργά, ο βάτραχος δεν θα αντιληφθεί τίποτα.
Το νερό σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, απΆ ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά, παρΆ όλα αυτά, δεν αισθάνεται κανένα φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο.
ΓιΆ αυτόν τον λόγο υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, ώσπου το βατραχάκι να καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.
Εάν έριχναν το βατραχάκι κατΆ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.
|