Όλη η ιστορία βασίζεται στο γεγονός ότι μέσα σε αυτή την συσκευή βάζουμε 10- 20% διάλυμα Υδροχλωρικού οξέος και ασβεστόλιθο (η εταιρία προτείνει δική της πέτρα αλλά κάποιοι χρησιμοποιούν κοράλλι ή μάρμαρο) και όπως είναι λογικό από αυτή την ανάμιξη προκύπτει Διοξείδιο του άνθρακα. Μέσα στο ενυδρείο μπαίνει ένα μέρος της συσκευής που διαθέτει μια μεμβράνη (που αν χαλάσει υπάρχει ανταλλακτικό) και από εκεί διαχέεται το Διοξείδιο. Η κύρια συσκευή μπαίνει έξω και κάτω από το ενυδρείο.
Όπως φαίνεται όμως η ποσότητα που παρέχει δεν είναι αξιόλογη, και κάποιοι γερμανοί που χρησιμοποίησαν αυτή την συσκευή μιλάνε για παλιά μέθοδο που ουσιαστικά έχει καταργηθεί μετά από τις νέες συσκευές παροχής διοξειδίου. Για ένα καλοφυτεμένο ενυδρείο δλδ δεν επαρκεί. Αν τώρα είναι και η ανθρακική σκληρότατα του νερού σχετικά υψηλή, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα....
Ένα από τα αρνητικά είναι πως πρέπει να προσέχουμε γιατί το υδροχλωρικό οξύ είναι υγρό που κάνει εγκαύματα στα χέρια και καίει και υφάσματα, χαλιά κλπ.
|