[harilaos]

Τα wild caught ψάρια αποτελούν ένα τμήμα του hobby που ενθουσιάζει αρκετό κόσμο. Σε πολλές περιπτώσεις η διατήρηση τέτοιων ψαριών φτάνει τον χομπίστα στα όρια του. Μπορεί να θεωρηθεί μάλιστα ως το αποκορύφωμα, η επιτυχής αναπαραγωγή τέτοιων ψαριών, ιδιαίτερα αυτών που βρίσκονται υπό τον κίνδυνο της εξαφάνισης.

Αυτό που μας ιντριγκάρει είναι η σπανιότητά τους, η δυσκολία τους σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά και το συναίσθημα ευτυχίας όταν τους προσφέρουμε αυτά που χρειάζονται, σε ένα ενυδρείο βιότοπο.

Από την άλλη υπάρχουν αρκετοί πολέμιοι τέτοιων ψαριών για διάφορους λόγους, κυρίως "περιβαλλοντικής" ηθικής.

Η ιδέα για το θέμα προέκυψε σε ένα thread για δίσκους.
Εκεί το "πρόβλημα" είναι έντονο καθώς τα ψάρια αναπαραγωγών έχουν ξεφύγει τελείως από την άγρια μορφή..
Μπορούμε,ας πούμε, να θεωρήσουμε ένα ενυδρείο βιοτοπικό αν δεν έχει άγριους δίσκους;
Πως θα θεωρήσουμε ένα ενυδρείο βιοτοπικό αν δεν μιλάμε συγκεκριμένα για δίσκους Heckel, και αναπαράσταση Rio Negro ή για Brown - Rio Urubu κλπ..;

Γίνεται να λέμε ως κανόνα ότι το βιοτοπικό δισκοενυδρείο έχει την ολόλευκη άμμο του Negro ενώ τα ψάρια που βάζουμε μέσα είναι από δεκάδες διασταυρώσεις μεταξύ Green, Brown, Blue, Heckel;

Ακόμα και τα ξύλα που βάζουμε μέσα δεν είναι από τα συγκεκριμένα ποτάμια πάντοτε...

Ανέλυσα το θέμα αρκετά γρήγορα, αλλά και συγκεκριμένα για τους δίσκους(τομέας που έχω ψάξει περισσότερο) όμως τίθενται αντίστοιχοι προβληματισμοί και για άλλα ψάρια κυρίως για (νανό-)κιχλίδες που οι εκτροφείς(Ασιάτες-Τσέχοι) τα έχουνε κάνει μαντάρα με τα υβρίδια ανεξάρτητα από ποιας ηπείρου κιχλίδες μελετούμε..

Ιδιαίτερη προσοχή θα ήθελε η ανάλυση για τις κιχλίδες Μαδαγασκάρης, τα CPD που γίνονται της μόδας και σχεδόν εξαφανίστηκαν..

Ποια η άποψη σας;