Γειά σας φίλοι μου.
Μόλις διάβασα για την κακοποίηση.
Κι εδώ στη Δράμα άκουσα κάποιον που το έλεγε με καμάρι πως έβαζε μονομάχους να σκοτώνονται και περιέγραφε με ενθουσιασμό τις λεπτομέριες. Φυσικά στα δικά μου σχόλια (τα οποία δεν ήταν υβριστικά) αντέδρασε μ' ένα ειρωνικό χαμόγελο και μου είπε πως είμαι βλακοδέστατα υπερευαίσθητη. "Ψάρια είναι" μου είπε σαν να έλεγε "πέτρες είναι".
Γι'αυτό απο τότε που γράφτηκα στο φόρουμ δεν σταματώ να πανηγυρίζω. Γιατί βλέπω πως δεν είμαι η μοναδική και δεν αισθάνομαι πλέον σαν ουφο. Γι' αυτό σας ονόμασα και ΦΙΛΟΥΣ λέξη στην οποία δίνω μεγάλο βάρος. Άνθρωποι με τέτοιες ΛΟΓΙΚΕΣ ευαισθησίες το αξίζουν.
__________________
«...όταν μια πόρτα στη ζωή κλείνει, μια άλλη ανοίγει. Ευτυχισμένος θα είναι ο άνθρωπος που δεν θα σταθεί να κλαίει μπροστά στην κλειστή πόρτα, αλλά θα ψάξει να βρει την ανοικτή και να ευτυχήσει.» [B]Helen Keller
[
|