Mmmmmmm απο γάτες και γατάκια εχω και γω να διηγηθώ πολλά, μα μου φαίνεται αν αρχίσουμε δεν θα τελειώσουμε ποτέ.... αρκεί να πώ ότι 18χρονη σαν ήμουν και κτύπησε το γατακι μου το πήρα στο κρατικό νοσοκομείο και εκεί άκουσα φωνές και στριγκιές απο γιαγιάδες και παπούδες γιατί χρειαζόντανε να βγάλουμε ακτινογραφίες..... μετά απο αρκετές εβδομάδες θεραπείας και περιποίησης, μου έγινε πιστός φύλακας.... αν ακουγε οτι εκλαιγα γινότανε θηρίο, με επερνε απο τα ρούχα και με εκρυβε κατω απο τραπέζια η κρεβάτια και αλοίμονο σ οποιο πλησίαζε..... τσικίτα τη λεγανε και ακόμα έχω φωτογραφίες με το σπασμένο ποδι της στο γύψο. Ειναι αξιολάτρευτα τα γατάκια. Είναι κουκλάκι να το χαίρεσαι και να το αγαπάς και αυτό θα στο ανταποδίδει πάντοτε. Τώρα για τα φαγητά μιλάει η νεολαία.....
__________________
Η πολλή αγάπη ανοίγει πόρτες, γκρεμίζει τοίχους και κτίζει γέφυρες πάνω απο τη θάλασσα.
----------------------------
Το ενυδρείο μου σήμερα
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη pani : 16-05-06 στις 12:37
|