Επιτέλους το τελείωσα
Άλλαξα ροδέλες και έβαλα πιο μεγάλες για να έχω μεγαλύτερη επιφάνεια συγκράτησης στο καπάκι
Φαίνονται και τα κομμάτια που κόλλησα για να καλύψω το ράγισμα
αλλά και για να ενισχύσω το καπάκι
και από τη κάτω μεριά του καπακιού
Το κουτί είναι κρεμαστό μέσα στη βάση
και υπάρχει ένα στήριγμα στη πίσω μεριά
που μπαίνουν 2 βίδες με πεταλούδα
και το μπροστινό στήριγμα που μπαίνει θηλυκώνει με ένα αντίστοιχο που είναι βιδωμένο στη βάση
προστατευτικά για προστασία των καλωδίων από τυχόν νερά
και κρέμασα το κουτί μέσα στη βάση
και το "μηχανοστάσιο"
εδώ είναι η πλευρά των υδραυλικών
Το Σάββατο το δούλεψα χειροκίνητα
και από τη Κυριακή λειτουργεί κανονικά μόνο του με χρονοδιακόπτη.
Με την μειωμένη ροή 5 λίτρα/λεπτό δεν υπάρχει η παραμικρή στρέβλωση
και όλα δείχνουν πως λειτουργούν άψογα και πολύ καλύτερα από το προηγούμενο κουτί.
Οι δοκιμές βέβαια, έγιναν με πίεση δικτύου και για αυτό υπήρξε το ράγισμα
αλλά μετά τις ενισχύσεις που έβαλα δείχνει ότι μπορεί να αντέξει και αυτή τη πίεση,
άσχετα ότι τέτοια μεγάλη πίεση δεν πρόκειται να υπάρξει.
Αυτή τη φορά στη μόνωση του καπακιού δοκίμασα κάτι άλλο,
έβαλα 2 κορδόνια σιλικόνη, συνεχόμενα χωρίς κενό ανάμεσα,
και τα άφησα 3-4 ώρες να τραβήξουν,
μετά έβαλα ανάμεσα ένα 3 κορδόνι και έκλεισα το καπάκι,
χωρίς να το σφίξω πολύ, μόνο τόσο ώστε η φρέσκια σιλικόνη να ακουμπήσει στο καπάκι, το άφησα όλη τη νύχτα , και το έσφιξα την επόμενη ημέρα.
Έτσι έμεινε ένα ικανοποιητικό πάχος σιλικόνης που δεν το επηρεάζει η πίεση του νερού,
σε αντίθεση με τον άλλο τρόπο που έμενε ελάχιστο πάχος και η πίεση του νερού το έσπρωχνε. Πριν έβαζα σιλικόνη και το έσφιγγα αμέσως και τη ξέρναγε.
Το ίδιο έκανα και στην αντίσταση και αποδείχτηκε πως είναι πολύ καλύτερος τρόπος.
Έτσι θα τη βγάλω καθαρή και αυτόν τον Χειμώνα
Και δεν θα κάνω αλλαγές μέσα στο κρύο, τεμπέλικα πράγματα
