Οι Λούκυ και Λουκ
 

:):p Απο καιρό μας ζητούσε ο 10χρονος γιόκας μας ένα ζωάκι και τώρα το Πάσχα που παντού έβλεπες κουνέλια είτε ζωγραφιστά είτε ζωντανά σε εμπορικά κέντρα, μας χτύπησε κι εμάς κουνελομανία.
Το αποφασίσαμε, κι αφού ψάξαμε στο ιντερνετ πληροφορίες για τη συντήρηση τους, με άκρατο παλιμπαιδισμό παρουσιάζω τους/τες (ακομη δεν ξέρω φυλο) Λουκυ-Λουκ. Στο πετ μας είπαν ότι δεν είναι η ράτσα νάνου, αλλά μεσαία προς μικρά και θα μεγαλώσουν λίγο ακόμη. Απο ψάξιμο και φωτογραφίες στο διαδίκτυο, πιστεύω ότι είναι πάντως νάνοι, οι ολλανδικοί που δεν θα ξεπεράσουν το 1 κιλό. Τώρα είναι 2 μηνών, και όταν τα βγάζουμε έξω, μετά πρέπει να σκουπίζουμε όλο το σαλόνι απο τα κακάκια.....:D Δεν ξέρω με τι τροπο θα τα εκπαιδεύσω, αλλά είναι φοβερες γλύκες!!!!! Εχουμε ξεμωραθεί τελείως.

Πολυ ομορφα.. να τα χαιρεσαι..:p:p

Το καφέ είναι τελικά αρσενικό ενω το μαυρο θηλυκό. Ο καφέ έγινε τριπλός σε μέγεθος με τεράστια αυτιά ενώ η μαυρη έμεινε όπως ήταν. Το λυπηρό είναι ότι μάλλον θα χωρίσουν (κοιμόντουσαν αγκαλιά και έπαιζαν μαζί) γιατί η μαύρη αρρώστησε και τώρα νοσηλεύεται σε κτηνιατρίο με αμφιβολλες προοπτικές ίασης.:(

Ωραία τα κουνελάκια σου!!!
Προσοχή στα καλώδια, έπιπλα, πόρτες, χαλιά.
Εγώ στην αρχή το είχα μία εβδομάδα στο κλουβί (κάπου το διάβασα) για να μάθουν να μην λερώνουν έξω.

ευχομαι περαστικα...

Ευχαριστούμε παιδιά αλλά τα νέα άσχημα....:smt088 Η γλυκειά κουνελίνα απεβίωσε. Ευτυχώς που αυτό έγινε στην κτηνίατρο και δεν την είδαμε εμείς. Ηταν πολύ μωρό προφανώς, (στο πετ μας είπαν ότι ήταν δύο μηνών αλλά....) μη πλήρως απογαλακτισμένη, και μετά το μήνα που την είχαμε άρχισαν τα προβλήματα διάρροιας. Ο αρσενικός άν και φαινόταν ίδιος αρχικά σε μέγεθος με την θηλυκιά, πρέπει ή να ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία, ή ίδιας ράτσας αλλά "άλλης γραμμής αίματος " όπως είπε η κτηνίατρος.
Δε θέλω να αφήσω μονο του τον κούνελο :( πάνω που είχε συνηθίσει παρεούλα. Γιαυτό θα πάρω άλλο θηλυκό και αυτή τη φορά θα προσέξω να μην είναι πολύ μικρούλι.

κριμα για το κουνελακι σας....
πες το και στον πετσοπα!!!

αλλο ενα θυμα του κερδους. προκειμενου να πωληθει..το δωσανε πριν να ειναι ανεξαρτητο εντελως... :(:(

Ετσι γίνεται δυστυχώς...Κι εμείς και άλλοι που τα παίρνουν δεν ξέρουμε τι ηλικία έχουν. Πιθανόν να μην ξέρουν ούτε και τα καταστήματα πολλες φορές. Φαντάζομαι τους τα δίνουν εκτροφείς λέγοντας τους ότι είναι οκ.
Τώρα εγώ που θέλω να ξαναπάρω, το μόνο κριτήριο που έχω είναι το μέγεθος. Δεν γνωρίζω άλλα πράγματα. Δηλ μπορεί να δω ένα θρεμμένο, να πω είναι πάνω απο 3 μηνών κλπ, και ό,τι βγεί....:confused:

Γεια σου.Εχω και γω ενα γλυκητατο κουνελακι 2,5 χρονια κοντα.Θα σου ελεγα καλυτερα να μην παρεις κι αλλο θηλυκο γιατι δεν θα μπορεις να τα εχεις στο ιδιο κλουβι εκτος κι αν τα στειρωσεις.Θα ζευγαρωνουν συνεχεια και θα κανουν αρκετα κουνελακια.Και εγω ηθελα να του παρω παρεα και σκεφτομουν αρσενικο αλλα οσους ρωτησα μου ειπαν πως δυο αρσενικα δεν κανουν μαζι γιατι μαλωνουν και μπορει να σκοτωσει το ενα το αλλο.

Τελικά πριν μια εβδομάδα πήραμε κι άλλο. Η Αλεξάνδρα δεν βρήκε πουθενά μεγαλωμένο έστω 3 μηνών. Τα πουλάνε πολύ μικρά οι ασυνείδητοι!!!:mad: Τα μεγαλύτερα είπαν τα πάνε πίσω σε αποθήκη (δεν ξέρω τί εννοούν και τί γίνονται τα απούλητα...) Αυτό που έφερε είναι μάλλον θυληκό όπως μας είπε η γιατρός, αλλά όταν το είδα έπαθα πλάκα!! Ηταν ακόμη πιο μικρό απο αυτά που είχαμε πάρει. Η κτηνίατρος το υπολόγισε ενός μηνός!! και μας είπε να κάνουμε καμμιά προσευχή, να ανάψουμε καμμιά λαμπάδα και ο θεός βοηθός....Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι μπλέξαμε άσχημα καθώς ο μεγάλος το μωρό δεν το καλοδέχτηκε, αντιθέτως το δάγκωσε και αναγκαστήκαμε να πάρουμε 2ο κλουβί και να τα βγάζουμε έξω χωριστά :confused: Το μωρό το αγαπήσαμε ακόμη περισσότερο κι απο αυτό που χάσαμε, γιατί είναι ήμερο, χαδιάρικο και όταν πλησιάζει κάποιος το κλουβι έρχεται μπροστά στα κάγκελα σαν να φωνάζει "πάρε με !" Τα κουνελακια εννοείται ότι θα στειρωθούν και τα δύο. Θα ανεβάσω συντομα φωτογραφία.

Τα κουνελακια ειναι ζηλιαρικα.Στην αρχη ειχα και γω μια θηλυκια.Αφου την ειχα κανα διμηνο της πηρα ενα μικρουλη το οποιο μολις το ειδε θολωσε το ματι της zw zw
Δεν ειχα σκοπο να παρω αλλο κουνελακι αλλα μια μερα που πηγα να παρω τροφη ειδα στο μαγαζι κατι μικρουλικα κουνελακια.Ενα με πλησιασε απο μονο του.Ε δεν μπορεσα να του αντισταθω.Σαν να με διαλεξε αυτο.Ηταν ομως παρα πολυ μικρουλη.
Οταν το εφερα σπιτι το βραδυ μου εκανε διαροια.Ο πετσοπας μου ειχε δωσει μια τροφη για το μικρο που σαν να ειχε σκονη απο γαλα.Κατι τετοιο τελοσπαντων γιατι δεν θυμαμαι.Το μικρο ουτε την πλησιασε.Ξενυχτησα ολο το βραδυ να το προσεχω,να το καθαριζω και να του σπαω την τροφης της θηλυκιας γιατι απο αυτην ετρωγε.Και τελικα τα καταφεραμε
Τα ειχα φυσικα σε ξεχωριστο κλουβακι.Με τον καιρο εκανα προσπαθειες να τα συμφιλιωσω.Τα εβγαζα σε κοινο χωρο με την επιβλεψη μου και αν η θηλυκια εκανε επιθεση την σταματουσα.Σιγα σιγα τον δεχθηκε. Δεν θα ξεχασω ομως ποτε το βλεμμα της προς τον κουνελο zw zw
Οταν ομως μεγαλωσε ο κουνελος αρχισε να εχει αλλες διαθεσεις οποτε σταματησα να τα βγαζω μαζι.Ασε που αν καμια φορα αφηνα κοντα τα κλουβια τους ο κουνελος εκανε μια αποτομη κινηση και πετουσε παντου τσισα.
Τωρα πλεον εχω μονο τον αρσενικο.Δυστηχως την κουνελιτσα μου την εχασα απο κατι σαν εγκεφαλικο :(:(

Κι εγώ θα κάνω προσπάθεια να τα συμφιλιώσω σιγά σιγά αλλά περιμένω πρώτα η (ισως) μικρούλα να μεγαλώσει λίγο γιατί τώρα υπάρχει και διαφορά μεγέθους! Θέλουμε να την φτάσουμε άν μπορέσουμε σε ένα μέγεθος που να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της (σε κανά μήνα ίσως) και μετά βλέπουμε άν θα βγαίνουν βόλτα μαζί. Αναλόγως τη συμπεριφορά του κούνελου (δηλ κι αυτός παίζεται άν είναι αρσενικός, γιατι δεν έχουν κατέβει ακόμη οι όρχεις, αλλά μάλλον ναι). Αυτό που δεν ήξερα και έμαθα τον τελευταίο ενάμισυ μήνα είναι ότι τα κουνελάκια είναι πολύ ευαίσθητα, μέχρι τον 5-6ο μήνα ζωής τους και ότι το παραμικρό πρόβλημα όπως η διάρροια μέσα σε λίγες μέρες (ακόμη και με άμεση κτηνιατρική παρέμβαση) μπορεί να είναι θανατηφόρο. Εμείς μόλις είδαμε τη διάρροια στην άλλη κουνελινα, από την πρώτη μέρα ενεργήσαμε υπό την καθοδήγηση γιατρού με φάρμακα και μετά με νοσηλεία αλλά δεν....ήταν παραπάνω από διατροφικό το πρόβλημα. Ηταν μικρόβιο τελικά.:(

Παρουσιάζω τη Λιλίκα!!! (μάλλον δηλαδή...) Το πιο χαδιάρικο κουνελάκι. Πριν δυόμιση εβδομάδες είχαμε κι άλλη ατυχία καθώς άγνωστο πως, βρέθηκε με το ένα μπροστινό πόδι σπασμένο, και το άλλο μπροστινό με εξάρθρωση. (Πιθανόν της επιτέθηκε ο μεγάλος ενώ ήταν εκείνη μέσα στο κλουβί της και τη δάγκωσε ) Ακόμη δεν την βγάζουμε να περπατήσει κατόπιν συμβουλής της γιατρού, μέχρι να γίνει εντελώς καλά. Φυσικά, απ' ότι φαίνεται τα δύο κουνέλια δεν θα συναντηθούν ποτέ...:(
Στην τελευταία φωτο είναι ο Ράμπο! μεγαλωμένος πια.