ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΟΨΑΡΑ.
 

Με αφορμη ενα αρθρο (που ολοι γνωριζουμε) για τα τεχνιτα ψαροδημιουργηματα μου ηρθε μια απορια (αν και μπορει να εχω αδικο),αλλα θελω να μου πειτε την γνωμη σας.Γιατι κανεις δεν λεει τιποτα και για τους μονομαχους,που εχουμε φτασει στο σημειο να λεμε οτι αφου εχει τεραστια ουρα ειναι και πολυ καλος, χωρις να σκεφτουμε οτι στην φυση εχουν μικρα πτερυγια....και οτι ολα αυτα τα εχει κανει ο ανθρωπος.Οι ομορφες και μεγαλες ουρες που σε ολους μας αρεσουν δυσκολευουν τους μονομαχους να κινουνται κανοντας την ζωη τους πιο δυσκολη,σε αντιθεση με τους plakat που ειναι πιο "ζωηροι".Τι εχετε να πειτε;

ισως γιατι καποια χαρακτηριστικα οπως μακριες ουρες εγιναν απο επιλεκτικη αναπαραγωγη και οχι απο υβριδισμο οπως τα παπαγαλοψαρα....
τωρα για το οτι αυτο δυσκολευει τη ζωη τους..ε και μονο η αιχμαλωσια ψαριων σε ενυδρεια δυσκολευει αν θες να το δεις ετσι τη ζωη τους...ποτε καποιος δισκος στη φυση η ενα μπαρμπους δε θα εμενε σε εμβαδο περιοχης 1χ1....
τα αρθρα αποσο ξερω αφορουν παπαγαλοψαρα (υβριδισμος) και τεχνητα βαμμενα ψαρια (με διαδικασιες επωδυνες)..γιαυτο ειμαστε αντιθετοι

Αν το σκεφτεις ειναι πολυ παραγωντες...Ας πουμε ποσες φορες εχεις δει αγριους μονομαχους η αγρια αγγελοψαρα να ερχονται ελλαδα?και αν ερθουν απο τιμες πως πανε?Επισης ο βαθμος δυσκολιας συντηρησης ενος αγριου ζωου ειναι πολλαπλασιος ενος αλλου που εχει γεννηθει σε εκτροφειο...Τελος το οτι ο μονομαχος εχει 800χρωματα και λιγο πιο μακρυα πτερυγια δεν σημαινει οτι του κανει και τη ζωη πατινι!Βεβαια η δικη μου γνωμη ειναι οσο πιο φυσικο τοσο πιο ομορφο...Ωραιο παντως το ερωτημα για τους μονομαχους.Κατι αναλογο θα μπορουσε να τεθει και για σκυλια...Γιατι πχ να υπαρχει σκυλι τσεπης που καλα καλα δεν μπορει να περπατησει με τοσο κοντα ποδια που εχει...

Μην μπερδευουμε αγρια ψαρια που εχουν πιαστει στη φυση (που προφανως ειναι ακριβα και δυσευρετα), με ψαρια που εχουν γεννηθει εδω και αρκετες γενιες στην αιχμαλωσια, αλλά εχουν κρατησει τα φυσικα χρωματα και σχηματα τους. Πραγμα που ειναι φυσικο.

Παραθετω αποσπασματα απο αρθρο του τευχους 11 του περιοδικου Ενυδρειο (που καλο θα ηταν οσοι ενδιαφερονται για το θεμα να το διαβασουν ολο):

Η επέμβαση του ανθρώπου στα ψάρια ξεκινάει αρκετούς αιώνες πριν με επιλεκτικές αναπαραγωγές των Κινέζων στα χρυσόψαρα, για να πάρουν το κόκκινο χρώμα τους αρχικά, και τις διάφορες μορφές σώματος, πτερυγίων και ματιών κλπ αργότερα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, τροπικά ψάρια άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με πρωτοπόρα το Paradise fish (Macropodusopercularis), τον Μονομάχο (Bettasplendens), και το Guppy (Poecilia reticulata). Σύντομα, με τις πρώτες αναπαραγωγές, άρχισαν και οι «βελτιώσεις» αυτών των ειδών, με αποτέλεσμα πιο λαμπερά χρώματα, πιο μακριά πτερύγια και αλφικές μορφές. Οι «βελτιώσεις» αυτές γινόντουσαν (και γίνονται μέχρι σήμερα) με «απλές» διαδικασίες επιλογής ενός ψαριού λίγο διαφορετικού από τα αδέρφια του, και αναπαραγωγής του μέχρι να επικρατήσει το «διαφορετικό» γονίδιο – είτε αυτό είχε σαν αποτέλεσμα διαφορετικό χρώμα, είτε μεγαλύτερα πτερύγια, είτε (στην περίπτωση των Κινέζων και των χρυσόψαρων τους) διάφορες δυσμορφίες όπως έλλειψη ραχιαίου πτερυγίου, διπλή ουρά, φουσκωμένα μάτια κ.λ.π.
----------
Στις περιπτώσεις των χρωματικών «βελτιώσεων», ή αυτών με τα μεγάλα πτερύγια, το ψάρι συνήθως δεν έχει πρόβλημα να κινηθεί και να φάει όπως οι «κανονικοί» συγκάτοικοι του. Στις περιπτώσεις μεγαλύτερων δυσμορφιών του σώματος όμως, πράγμα που συνέβαινε μέχρι πρότινος μόνο στα χρυσόψαρα, το ψάρι έχει προβλήματα κίνησης, κολύμβησης και διατροφής, και η ζωή του είναι αρκετά δύσκολη ακόμα και στο ενυδρείο. Πολλοί έμπειροι χομπίστες, καθώς και Σύλλογοι που ασχολούνται με χρυσόψαρα, κρατούν αυτά τα ψάρια αποκλειστικά σε ενυδρεία αφιερωμένα και προσαρμοσμένα σε αυτά, ώστε να μην έχουν προβλήματα ανταγωνισμού και διατροφής. Παρ’ όλη την καλή διάθεση και κατανόηση, πολλοί Σύλλογοι και χομπίστες του εξωτερικού έχουν ως αρχή ότι το ενυδρείο είναι ένα κομμάτι της φύσης, και τα ψάρια που κρατάμε πρέπει να μοιάζουν με αυτά που ζουν στην φύση. Ορισμένοι φτάνουν να αποκλείουν παραμορφωμένα ψάρια, υβρίδια, και ψάρια που δεν έχουν την αρχική (άγρια) μορφή του είδους, δηλαδή αλφικά ή ξανθικά, μακριά πτερύγια, χρωματικές μορφές από επιλεκτικές αναπαραγωγές από τις επιδείξεις και τα προγράμματα τους. Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φίλων του Ενυδρείου, θεωρητικά έχει τις ίδιες αρχές, αλλά δείχνει κατανόηση στους χομπίστες που συντηρούν τουλάχιστον αυτές τις πιο «ανώδυνες» μορφές, είτε από άγνοια, είτε από ανάγκη, μιας και ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθούν ψάρια που να μοιάζουν με την άγρια μορφή πολλών ειδών.
------------------
Ξεκινωντας απο τα χρυσοψαρα, παρα πολλα ειδη πλεον του εμποριου πωλουνται μονο με τις μορφες των διαφορων χρωματικων ή.και μακρυπτερυγων ποικιλιων - guppy, bettas, oscar, scalare, discus, colisa lalia κλπ.

Και μια αλλη ερωτηση....το προβλημα μας ειναι οι υβριδισμοι ή τα τερατουργηματα που δημιουργουνται;

Και τα δυο! Στο χόμπυ μας το νόημα είναι να κρατάμε καθαρά ψάρια και αυτά να αναπαράγουμε και να διαδίδουμε.