της θειάς μου…. Τα γατόψαρα
 

Πάνε χρόνια από τότε δεν θυμάμαι και πολύ καλά πως έχουν τα πράματα με την σειρά αλλά σκέφτηκα ότι αξίζει τον κόπο να μοιραστώ με σας αυτή την ιστορία
Πρέπει να ήταν το 1989 όταν αναγκάστηκα να φιλοξενηθεί το ενυδρείο μου στο σπίτι της θείας μου (180 χ 45 χ 60) . τις είπα χοντρικά τι έπρεπε να κάνει και το άφησα στην τύχη του έπρεπε να φύγω για δουλεία εκτός Αθηνών. Μεταξύ των άλλων είχε και 2 γατόψαρα σκουρόχρωμα με μουστάκια, ήταν τα πρώτα ψαριά που αγόρασα όταν άρχισα να ασχολούμαι με το γλυκό νερό.
Πέρασαν 3 χρόνια από τότε όταν χτύπησε το τηλέφωνο και μου ανάφερε ότι πρέπει να ξενοικιάσει το σπίτι το οποίο είχε εγκαταλελειμμένο για 7 και πλέων μήνες
Είναι άδειο δεν έχει νερό το ενυδρείο μου λέει, και δεν ξέρω τι να το κάνω τα ψαριά ψόφησαν με την πάροδο του χρόνου, λείπω από το σπίτι παρά πολύ καιρό τώρα.
Πέρασε και ένας μήνας μετά το τηλεφώνημα. Μέχρι να βρω που θα μπορούσε να πάει το DIY ενυδρείο μου, και να βρεθεί χρόνος να γυρίσω στην Αθηνά να κάνω αυτή την γλυκιά αβαρία. Η παραμονή μου στο κέντρο θα ήταν λιγοστή έτσι έπρεπε να τα προετοιμάσω όλες τις κινήσεις μου και όπως πράγματι έγινε. Εκτός από ένα θέμα που προέκυψε.
Ήταν Κυριακή θυμάμαι με τον αδερφό μου πήγαμε να πάρουμε το άδειο ενυδρείο, ξέραμε τι μας περίμενε γιατί ήταν βάρη και υπήρχαν και 10 σκαλιά, Όταν μπήκαμε στο σπίτι και είδαμε το ενυδρείο κοιταχτήκαμε στα μάτια και γελάσαμε, μόλις είχαμε δει ότι μας περίμενε περισσότερη εργασία από ότι είχαμε υπολογίσει γιατί δεν ήταν άδειο αλλά υπήρχαν 25 πόντοι νερό μέσα. Όποτε έπρεπε να το αδειάσουμε.
Για καλή μας τύχη βρέθηκε και μια σωλήνα ποτίσματος για το άδειασμα
Ο ένας άδειασε και ο άλλος μάζευε πέτρες και διακοσμητικά μέχρι που σχεδόν το τελείως σκούρο νερό είχε αδειάσει και τα αντικείμενα είχαν αφαιρεθεί άρχισαν να ενοχλούνται κάποιοι ένοικοι.
Η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορείτε να φαντασθείτε ..τα γατούνια μου φώναξα ΖΟΥΝ.

Ναι κύριες και κύριοι ζούσαν χωρίς τροφή, χωρίς φίλτρα, χωρίς αλλαγές νερού, για πάνω από 8 μήνες, το ενυδρείο είχε κάνει κάποιο κύκλο και ζούσαν δίπλα σε ένα μισανοικτο παράθυρο που ίσα που έμπαινε φως της μέρας μέσα στο δωμάτιο. και μάλιστα ήταν θρεφτάρια.

Βεβαίως τα πήρα σε ένα κουβά και ευτυχώς το pet shop της περιοχής μου ήταν ανοικτό

Δεν ξέρω τι μήνυμα ίσος σας πέρασα με αυτό το κείμενο αλλά για τους έμπειρους θα λέει αρκετά

Υ.Γ
Αιτία του κειμένου είναι ότι, λόγο του ότι έκανα μια βδομάδα να ταΐσω τα σκαλαρια μου θυμήθηκα αυτό το ιστορικό

Το μηνυμα νομιζω ειναι ξεκαθαρο, η ζωη εχει τον τροπο της, ειδικα οταν λειπει ο ανθρωπος.... http://www.aquatek.gr/vb/showthread.php?t=18730

Η απότομη αλλαγή των συνθηκών του νερού απο το ενυδρειο στο Πετ σοπ δεν ειναι οτι το καλύτερο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις θέλουν παρα - παρα πολυ αργή προσαρμογή.
Τι κάνουν τώρα ; ειναι καλά; Ελπίζω να τα καταφέρουν:smt041 :smt041

τι ειδος ειναι τα γατοψαρακια σου?

Πάνε χρόνια από τότε δεν θυμάμαι και πολύ καλά.... Πρέπει να ήταν το 1989 όταν αναγκάστηκα.......

η Απάντηση που πήρα μετά απο χρονιά που τον ρώτησα ήταν οτι σε 2 μέρες ήταν τέζα αν και του είχα πει να βάλει μονό ένα ποτηράκι νέο νερό μέσα στο κουβά και να τα αφήσει εκεί γιατί όπως καταλαβαίνουμε ολοι πρέπει να ήταν δύσκολη η προσαρμογή τους σε φρέσκο νερό
Αν και τόσα χρονιά καταστηματάρχης, ποτέ δεν πίστεψα τις απαντήσεις τους ότι εχει σχέση έχει με τα οικονομικά τους.
Λεω εγω τωρα σαν σκορπιός που είμαι ... ισος και να τα πουλησε?
Παντος μακαρι να τα πουλησε γιατι ηταν.... γεναια παιδια

Μακάρι:cool: :cool: :cool:

Ενδιαφέρουσα ιστορία,αν και όχι ότι το καλύτερο για τους πρωταγωνιστές της...Πράγματι πάντως ένα μεγάλο μέρος των γατόψαρων είναι πιο ανθεκτικά από τα περισσότερα ψάρια...