Ευθανασια, ναι η οχι;
 

θα ηθελα να συζητησουμε την αποψη σας για την ευθανασια στα ψαρακια μας
διαβαζα ενα θεμα που ο χομπιστας αναφερε οτι δεν θελει να κανει ευθανασια σε ψαρια με μικρη δυσμορφια

σε ποιες περιπτωσεις νομιζεται οτι πρεπει να κανουμε ευθανασια;
σε ψαρια με δυσμορφιες (αισθητικο προβλημα);
σε ψαρια με δυσμορφιες (εμφανες προβλημα σε καποιο οργανο);
σε βαμενα ψαρια;
σε μπασταρδακια (πχ labido υβριδια);

πως αποφασιζουμε οτι το ψαρι ταλαιπωρειται, με τι κριτηρια;

πως κανουμε ευθανασια σε ενα ψαρι;

ΥΓ πριν μου την πεσετε ΔΕΝ σκεφτομαι να κανω τιποτα με τα ψαρακια μου, ειναι ολα μια χαρα

Αν και λυπητερό να το συζητάμε...:(
Θα έλεγα ότι είναι ένα αρκετά σοβαρό θέμα αυτό που θίγεις και έτσι περιμένουμε με ανυπομονησία την απάντηση των πιο έμπειρων...

Tάσσομαι υπέρ της ευθανασίας άρρωστων ψαριών των ενυδρείων μας, εφ όσων έχουμε εξαντλήσει ολα τα υπόλοιπα μέσα θεραπείας.

Ακομη το εχω το αγγελοψαρο με το ενα ματι.Ειναι το πιο ζωηρο μου και το πιο μεγαλο απτα αλλα 54 αδερφακια του.Απτη μια το λυπαμαι.Αντι για ματι εχει μια μεγαλη τρυπα.Απτην αλλη λεω,δεν ζουμε και στη Σπαρτη το 200πΧ.Θα αποφασισω εντως 10ημερων...Τεινω στο να το κρατησω

Σιγουρα επιβαλλεται σε ψαρια που ειτε επειδη ειναι αρρωστα, ειτε επειδη εχουν μεγαλο προβλημα δυσμορφιας, το να ζουν ειναι πιο επωδυνο απ το να "φυγουν".

Οσον αφορα τα υβριδια ή βαμμενα ή ψαρια με μικρες δυσμορφιες (τετοιες που το ψαρι να μην υποφερει), προσπαθουμε να τους προσφερουμε οσο καλυτερη ζωη γινεται (πολλες φορες παιρνοντας υποψιν οτι αν εχουν καποια ελαττωματα θα πρεπει να εχουν τους καταλληλους - η καθολου - συγκατοικους για να μην εχουν ανταγωνισμο). Υπο τον σημαντικο ορο, να ΜΗΝ τα δωσουμε παραπερα στο χομπι.

Λενε οτι ενας "ανθρωπινος" τροπος ευθανασιας ειναι τοποθετηση του ψαριου σε ενα δοχειο με λιγο νερο, και στην καταψυξη. Πολλοι ομως λενε οτι με αυτον το τροπο υποφερει το ψαρι.

Ενας γρηγορος (αλλα βρωμικος και θελει νευρα) τροπος ειναι γρηγορο βγαλσιμο απο το νερο και γρηγορο κοψιμο του κεφαλιου με κοφτερο μαχαιρι.

Θα ομολογησω οτι δεν εχω κανει ποτε ευθανασια, τις (ευτυχως λιγες) φορες που καποιο ψαρι ηταν αρρωστο, το αφηνα να τελειωσει ησυχα σε ενα απομονωμενο ενυδρειο. Ισως οχι ο πιο γρηγορος θανατος, αλλά προσωπικα δεν εχω το κουραγιο να μπω σε τετοιες διαδικασιες.

Αποψη μου ειναι οτι σε ολους και ολα αξιζει να ζουν.
Η ζωη ειναι ειναι ωραια ακομα και με προβληματα.
Και για εμενα κανενας δεν εχει το δικαιωμα επειδη νομιζει οτι ειναι (ανωτερο ον) να την στερει επειδη υπαρχει δισπλασια,υβριδισμος κλπ.
Υ.Σ:Οπως σε πολλες οικογενειες εχει τυχει να υπαρχουν αναπηροι,αρρωστοι κλπ,αυτο δεν σημαινει οτι τους πεταμε στους δρομους λογω του οποιοδηποτε προβληματος.Η οικογενεια θα φροντισει να δημιουργησει ενα περιβαλλον λιγοτερο επιπονο(απο ολες τις αποψεις)γι αυτα τα ατομα που εχουν προβλημα.
Ετσι λοιπον οφειλουμε και εμεις σε καθε ζωντανο οργανισμο που εχουμε να του παρεχουμε το καλυτερο δυνατο,γιατι απο εμας εξαρτουνται και εμεις ειμαστε η (ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ) πια.

Η καταψυξη κρινοντας οτι ειναι ομοιοθερμα τα ψαρια δεν πρεπει να ειναι επωδυνη

:smt023 Συμφωνώ με τον Bill!!Θεωρώ πως κανείς δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να αφαιρεί κάτι που δεν μπορεί να ξαναδώσει(=ΖΩΗ!!!),όταν δεν πρόκειται για θέμα επιβίωσής του(τροφή-απειλή).Και πάντα το να ζεις(ακόμα και χωρίς προβλήματα) είναι πιο επίπονο απ'το να πεθαίνεις!!

οσο "ανθρωπινη" βρισκω την ευθανασια προκειμενου ενα ζωο να μην υποφερει...τοσο απανθρωπη τη θεωρω οταν γινεται γιατι το ψαρακι..."δε μας κανει πια".."ειναι ασχημο"..."εχει ενα ματι"..."δε μου αρεσει το χρωμα που εβγαλα απο επιλεκτικη αναπαραγωγη".."μου χαλαει την ψυχολογια"..

αν το "ελαττωμα" ειναι αισθητικο και οχι λειτουργικο θεωρω την ευθανασια απαραδεκτη...

ειναι τοσο απλο να βρεις μια αλλη λυση...π.χ. στο ποστ για τα δισκακια ...δε του αρεσαν οκ αλλα τουλαχιστον φροντισε να βαλει μια αγγελια ωστε να τα χαρισει....και υπηρξε ανταποκριση..

Όντως είναι δύσκολο να κάνεις ευθανασία στο κατοικίδιο όταν το επιβάλει η κατάστασή του, δυστυχώς όμως όπως υπόθηκε πιο πάνω είναι κάποιες φορές που το ζωντανό υποφέρει τόσο που η ευθανασία είναι σωτήρια. Προσωπικά ευτυχώς δε μου έχει τύχει μέχρι τώρα, όσα ήταν τα έβρισκα νεκρά, άν όμως 'έπρεπε' να το κάνω για να σταματήσει να ταλαιπωρείται το ζώο εφόσον δεν υπήρχαν πιθανότητες να σωθεί, θα το έβαζα σε τάπερ με λίγο νερό και στο φούρνο μικροκυμάτων, 10 δεύτερα είναι αρκετά για να φύγει ακαριαία.

Συγνωμη αλλα δεν μπορω να ακουω για εκτελεσεις ειδικα με καταψυξη,δηλητηριαση και φουρνους μικροκυματων.
Φανταστειτε τον ευατο σας σε αυτη την κατασταση.(γιατι το θεωρειτε απτροπαιο βλεποντας ενα ανθρωπο να πεθαινει με αυτων τον τροπο "βλεπε χιτλερ" αλλα εσεις να το θεωρειτε αναγκαιο.Αν μπορουσατε να το ρωτησετε αυτο θα σας ζητουσε;
Δεν θα ηταν πιο σωστο αντι για ταπερ στο μικροκυματων ενα μικρο πλαστικο ενυδρειο το οποιο θα εμπαινε εκει ωστε να φυγει μονο του και ησυχα το ψαρι;
Τουλαχιστον εγω αυτο εχω κανει στις λιγες φορες που εχω αντιμετωπισει τετοιου ειδους καταστασεις.

ωραια τα λετε, και δε διαφωνω...
αλλα, ολα αυτα τα ψαρια που τρωμε.. ανηκουν σε αλλο Θεο? (ας το παιξω και λιγο δικηγορος του διαβολου)

Σε μια τετοια κατασταση τι θα κανατε?

Με ταράζει το θέμα και δεν διάβασα τις απαντήσεις σας.

Ευθανασία δεν θα έκανα σε ψάρι που δεν είναι όμορφο, αλλά μόνο αν είναι να ζήσει μια ζωή μαρτυρική με πόνους. Έτσι νόμιζα!!!

Έχω πάει για ευθανασία ένα σκυλάκι σακατεμένο που ο κτηνίατρος είπε ότι δεν πρόκειτε να γίνει καλά. Κατά την διάρκεια της ευθανασίας βγήκα έξω γιατί δεν άντεχα τις αναμνήσεις από την ευθανασία του δικού μου σκύλου, που έγινε μπροστά μου, κι ήταν μόνο μια ενέσα που ούτε την κατάλαβε!

Μετά από αυτά, όταν πριν λίγο καιρό έβλεπα το ένα διάφανο ψαράκι μου να ... πνέει τα λοίσθια, αγωνιζόμουν να αποφασίσω αν θα το απαλλάξω από το μαρτύριο του αργού θανάτου ή αν θα το αφήσω να τελειώσει μόνο του.
Τελικά το έβγαλα από το νερό και το άφησα για να τελειώσει γρήγορα. Θυμόμουν τα ποταμίσια ψάρια που πιάναμε με τον πατέρα μου πόσο γρήγορα πέθαιναν. Μετά μια( ;;; ) ώρα περίπου ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟ και το ΣΟΚ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΑ. Αντί να το βοηθήσω το βασάνισα περισσότερο!!! Το έβαλα σε νερό και την άλλη μέρα το βρήκα νεκρό.

Το συζήτησα με την φίλη μου, και μου είπε πως η φύση από μόνη της είναι πολύ σκληρή, αδυσόπητη!!! Δεν πρέπει να αισθάνομαι τύψεις γιατί η ίδια η φύση "βασανίζει" πολύ χειρότερα τα ζώα και καλύτερα να αφήνω την ίδια την φύση να "αποφασίζει" για τον τρόπο θανάτου.

Τώρα λέω πως δεν ξανακάνω τίποτα εκτός από το να απομονόσω ένα άρρωστο ψάρι (ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ) και να το αφήσω στην τύχη του με την προϋπόθεση ότι θα έχω ήδη κάνει, ότι περνάει από το χέρι μου, για να γίνει καλά!

Πάντος ακόμα έχω τις μικρές μου τύψεις για το διάφανο!!!:(
-------------------------
jim τώρα είδα την δική σου απορεία. Δεν θα έκανα ευθανασία σε ένα ανάπηρο ψαράκι ;)

Φιλε jim σε αυτην την περιπτωση εγω προσωπικα θα το κραταγα το ψαρι δεν πιστευω οτι αυτη η αναπηρια του ,( εφοσων λες οτι τρωει και ειναι το πιο μεγαλο απο τα αλλα αδερφακια του), το εμποδιζει στο να ζει μια φυσιολογικη ζωη ,οποτε δεν υπαρχει λογος ευθανασιας:p

Και γω κατι αναλογο σκεφτομουν!

Καμία σχέση αυτό που λες μ'αυτό που συζητάμε!!Είναι νόμος της φύσης το μεγάλο ψάρι(με την ευρύτερη έννοια->βλέπε άνθρωπος)να τρώει το μικρό.Κανένας φυσικός νόμος,όμως,δεν ορίζει σε κάποιο ζώο να θανατώνει καποιο άλλο έτσι απλά για να το γλιτώσει απ'το μαρτύριό του.Ακόμα και τα νεκροφάγα που αποτελειώνουν τα ημιθανή ζώα,το κάνουν για τη διατροφή τους!

Θίγουμε ένα πολύ μεγάλο και καθαρά ηθικό θέμα. Αυτές τις μέρες βρίσκομαι και εγώ σ αυτό το δίλλημα για μια γατούλα που έχω και έχει καρκίνο..προς το παρόν ακόμη δεν έχει προχωρήσει τόσο ώστε να πρέπει να γίνει άμεσα, σήμερα θα γίνουν κάποιες εξετάσεις ώστε να αποφασίσει ο γιατρός αν μπορεί να γίνει εγχείριση.
Αλλά γενικός είμαι κατά της ευθανασίας, παρά μόνο σε πολύ ακραίες περιπτώσεις όταν δηλαδή υποφέρει το ζωντανό και δεν υπάρχει άλλος τρόπος, αλλά και πάλι……
Είχα διαβάσει κάπου ότι η πιο ανώδυνη και ακαριαία ευθανασία για ψάρια είναι να τα βάζουμε μέσα σε οινόπνευμα.
Αλλά και πάλι ποίος το αποφασίζει? Στους ανθρώπους το «θεωρώ» πιο λογικό όταν φυσικά έχεις τη συγκατάθεση του πάσχοντος, αλλά από ένα ζωάκι τι συγκατάθεση να έχεις !!!

Στο φυτεμένο μου έχω ένα corydoras μονόφθαλμο το οποίο μάλιστα το αγόρασα (κατά λάθος ομολογώ) στην κατάσταση αυτή πριν από 2 περίπου χρόνια. Όταν το πρόσεξα σκέφτηκα ότι και αυτό δεν άξιζε μια ευκαιρία, αφού κατά λάθος κάποιος το αγόρασε έστω και μονόφθαλμο ; Σκέψου ότι υπό κανονικές συνθήκες μάλλον θα έμενε και θα πέθαινε στο κατάστημα. Λοιπόν δεν το μετάνιωσα καθόλου που το κράτησα και το χαίρομαι κιόλας γιατί είναι πολύ δραστήριο, ζωντανό και διεκδικητικό ψαράκι. Νομίζω ότι είναι προφανής η θέση μου στο ερώτημα που θέτεις Jim.

Όσο για το γενικότερο ερώτημα της ευθανασίας στα ψάρια μας, μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ότι προσωπικά το έχω κάνει με τη μέθοδο της ψύξης 2-3 φορές σε neon tetra τα οποία είχαν τόσο πολύ παραμορφωθεί από ασθένεια, που δεν μπορούσαν καλά καλά να φάνε ή ακόμη να κολυμπήσουν αξιοπρεπώς προς την τροφή. Αφήστε δε που ήταν σε μόνιμο κυνήγι από τα άλλα ψάρια (κάτι που συμβαίνει συχνά στη φύση όταν σε μία φυλή εμφανίζονται άτομα με αναπηρίες, πληγές και γενικά δυσμορφίες, εδώ το κάνουν και οι άνθρωποι!). Συνεπώς, δεν είμαι κάθετα αρνητικός υπό συνθήκες αλλά δεν το χαίρομαι κιόλας.

Για το τεράστιο ηθικό θέμα της ευθανασίας γενικότερα, αναρωτηθείτε πρώτα όχι τι θα κάνατε εσείς σε άλλους ή αν θα δίνατε τη συγκατάθεσή σας για κάποιον δικό σας άνθρωπο αλλά να σκεφτείτε αν εσείς οι ίδιοι ήσασταν σε μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση τι θα θέλατε να συμβεί στον εαυτό σας και τότε αυτές οι σκέψεις και η περισυλλογή ίσως σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε αρκετά πράγματα γύρω από το θέμα αυτό το οποίο σε καμία περίπτωση -κατά τη γνώμη μου- δεν είναι άσπρο-μαύρο.

Σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να βλέπω ενα ψαράκι σε ''μαύρο χάλι'' απο αρρώστιες, να πονά και να υποφέρει και ενδεχομένως -εδω τίθεται ακόμη ενα θέμα- να ευθύνομαι εγω για αυτή του την κατάσταση. (Δεδομένου οτι αν ήταν στο φυσικό, ή σε κάποιο άλλο περιβάλλον, να μην υπέφερε). Ωστόσο, εφ όσον έχω εξαντλήσει κάθε μέσο θεραπείας του, και ο θάνατος είναι βέβαιος, εκτός κι αν δεν είναι, ποιός ο λόγος να το βλέπω και να στέκομαι πάνω του περιμένοντας οχι την γιατριά, αλλά τον θάνατο?:smt051

εγω δεν συμφωνω με την ευθανασια γιατι δεν νομιζω οτι πρεπει να παιζουμε το ρολο του "θεου" δηλ να αποφασιζουμε αν ενα ψαρι πρεπει να ζησει η οχι, ειμαστε υποχρεωμενοι απ τη στιγμη που τα φιλοξενουμε στα ενυδρεια μας να τα παρεχουμε τη καλυτερη δυνατη φροντιδα ωστε αυτα να ζησουν και να αναπαραχθουν οπως θα γινοταν στο φυσικο τους περιβαλον.αν ομως παρ ελπιδα αυτα αρωστησουν και υποστουν καποια παραμορφωση λογο αρωστειας η χτυπηματος καλο θα ηταν να τα απομονωσουμε σε αλλο ενυδρειο για να μην κινδυνεψουν οι συγκατοικοι του απο τυχον ασθενειες(οπως κανουμε οι πιο πολλοι πιστευω)και ας βρουνε μονα τη τυχη τους.Αυτο τουλαχιστον θα εκανα εγω γιατι και αυτα ψυχουλες ειναι.Τωρα αν πονανε και υποφερουν και αφου εχουμε εξαντλησει τα παντα ας τους δωσουμε μια ελπιδα μπας και γινουν καλα, ισως ειναι λιγο βαρβαρο αλλα παντα ελπιζουμε για το καλυτερο και ισως μας αποζημοιωσει για την υπομονη μας.αυτο θα εκανα εγω.

Να ρωτήσω κάτι εγώ?
Απο λάθος, αγόρασα 4 Tiger Barb που δεν έχουν κάλυμμα στα βράγχια τους( συνήθης ασθένεια).
Τα κρατάω? Και αν αναπαραχθούν? Να διαιωνίσω ένα ανθρώπινο σφάλμα?

Αναφέρομαι σ ένα post που έκανα νωρίτερα
...Ευτυχώς οι ακτινογραφίες ήταν μια χαρά..οπότε προχωράει τώρα για εγχείριση. Αν και μεγάλη σε ηλικία 19 χρονών είναι, πρέπει να τις δώσουμε την ευκαιρία να ζήσει ακόμη όσα χρόνια τις απομένουν.
Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να πάρω απόφαση για ευθανασία...

Παιδιά εγώ χθες έχασα τον μονομάχο μου. Αργοπαίθαινε για 3 εβδομάδες και το πάλευα να το σώσω. Σκέφτηκα αρκετές φορές την ευθανασία αλλά δεν το έκανα. Θεωρώ απαράδεκτη την ευθανασία για αισθητικούς λόγους zw αλλά ίσως σωστή για ζώα που πραγματικά υποφέρουν. Βέβαια προσωπικά δεν έκανα ευθανασία γιατί το λυπόμουν αλλά και να πώ την αλήθεια είχα την φρούδα ελπίδα πως έστω και την τελεθταία στιγμή θα ανέκαμπτε.

Γεια μενα παιδια το θεμα της ευθανασιας ειναι λιγο περιεργο.
Γενικοτερα ειμαι αρκετα "σκληρος" σαν χαρακτηρας και πιστευω οτι οταν ειναι για το καλο καποιου ζωου τουλαχιστον να το τελειωνουμε χωρις πολλα βασανα. Ειχα ενα σκυλακι ρατσας dachshund το οποιο εφτασε 15 χρονων και πραγματικα ειχε περασει ζωη και κοτα. Καποια στιγμη ετσι στα ξαφνικα εβγαλε αθροιτικα και μετα απο 2 εβδομαδες παρελλησαν τα πισω του ποδια με αποτελεσμα να μην μπορει να κανει ΤΠΤ. ΚΑΙ ναι δεν θα κατσω να ταλαιπωρω το σκυλακι με το να το αφησω να αργοπεθαινει και η καλητερη λυση αφου δεν επερνε και απο ενχειριση ηταν η ευθανασια.
Τοσο οσο για τα ψαρια πιστευω πως αν το ψαρι δεν εχει οργανικη δυσλειτουργια δεν χρειαζετε ευθανασια. Αν το βλεπεις εσυ και ταλαιπωρητε ομως πχ στον τροπο που κολυμπαει η που τρωει τοτε καντου μια πολυ γρηγορη ευθανασια.
Και στην τελικη ρε παιδια με ολο το θαρρος τοτε αυτοι που κανουμε ψαροντουφεκο ειμαστε εγκληματιες???? γιατι τα σκοτωνουμε και με χειροτερο τροπο τα ψαρια. και δεν μπορω να ακουω οτι δεν ειναι το ιδιο... γιατι για εμας που περνουμε αυτα τα ψαρακια για τα ενυδρεια μας (οχι ολα) για αλλους ειναι τροφη. (στις περιοχες τις οποιες ψαρευοντε)
Βεβαια παντα κανουμε τα αδυνατα δυνατα για να σωσουμε ενα ψαρακι που εχει προβλημα πριν προβουμε στην ευθανασια!!!
Φυσικα το οτι εχουμε αδεια αλλιειας δεν συμαινει το οτι μπορουμε να σκοτωνουμε ετσι αλλα πως να το κανουμε ετσι ειναι ζωη. Και τουλαχιστον για μενα ειναι χειροτερο να θανατωσεις ενα σκυλο παρα ενα ψαρι!!!

Συγγνωμη αν σας ενοχλουν τα λογια μου αλλα αυτη ειναι η αποψη μου.

Φιλικα παντα
Παναγιωτης

κανεις ψαροντουφεκο;
φιλικη συμβουλη, δεν επρεπε να το πεις αυτο :)

Αν εχω κανει οτι περναει απο το χερι μου και δεν υπαρχει ιαση με αποτελεσμα τους συνεχεις πονους και την επιπονη επιβιωση τοτε συμφωνω με την ευθανασια σε ολα τα ζωα που την "χρειαζονται" και σε μενα τον ιδιο αν χρειαστει.
Το θεμα της εμφανισης δεν το συζητω καν.

Αν μπει ενα αναισθητικο στο νερο του δοχειου (πχ γαρυφαλελαιο) πριν μπει στην καταψυξη, δεν θα καταλαβει τιποτα το ψαρι.
Νομιζω οτι ειναι και ο "ευκολοτερος" τροπος.

Το βλέπω αυτό το θέμα τόσες μέρες και προσπαθούσα να μην γράψω, αλλά δεν αντέχω άλλο.
Παλιότερα μου ήταν εύκολο να κάνω ευθανασία σε ψαράκια που ήταν σε άθλια κατάσταση, στα όρια του θανάτου (με την μέθοδο της κατάψυξης).

Αλλά,
το μεγάλο σάββατο το μεσημέρι, το καμάρι του ενυδρείου μου, ο αγαπημένος μου πλέκο ( 22cm ) άρχισε να μην κολυμπάει σωστά, να κάνει τούμπες, να κάθεται ανάποδα στον βυθό κλπ περίεργα.
Τον είχα αγοράσει πριν 7-8 χρόνια περίπου σε μέγεθος 2 cm.
Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να πάρω τηλέφωνο 2 φιλαράκια μου να τους πω ότι σβύνει ο φίλος μου....

Κάποια στιγμή που ήταν τούμπα προσπάθησα να τον επαναφέρω σε κανονική στάση, αλλά ξαναγύρισε ανάποδα.
Ούτε λόγος για ευθανασία, κάθισα δίπλα του σε μία καρέκλα και τον παρακολουθούσα.
Ήθελα να ρουφήξω μαζί του και την τελευταία πνοή, να του κάνω παρέα μέχρι να φύγει.
Μετά από λίγες ώρες πήγε και κάθησε κάτω από μία ανούμπια και η αναπνοή του πήγαινε όλο και πιό αργά μέχρι που σταμάτησε και άρχισε να χάνει το χρώμα του.
Ωωω φεύγει, φεύγει......φεύγει..............
Τράβηξα φωτογραφίες όταν κάθησε πεθαμένος με τα πτερύγια του μισάνοιχτα και βίντεο την ώρα που είχε την περίεργη συμπεριφορά, αλλά δεν τα είχα δει μέχρι τώρα που άρχισα να γράφω.

Δεν το πίστευα ποτέ ότι θα κλάψω για ένα ψάρι.......... :smt087

Το βίντεο -> http://www.youtube.com/watch?v=JMI_GlyVGU8

Και από κάτω η φωτογραφία του όταν έφυγε.

http://www.aquatek.gr/rimages/albums...9-hpim2171.jpg

Εδω παραλιγο να κλαψουμε εμεις που το διαβαζαμε, δεν θα εκλαιγες εσυ?:(