γκάπυ
 

http://www.aquatek.gr/vb/picture.php...pictureid=3474

3 μήνες ενυδρείο, 110 λίτρα, μπήκαν πολλά ψάρια μαζί, έκανα πολλά λάθη, άλλαξα φίλτρο, άλλαξα υλικά φίλτρου, τέλος πάντων μέχρι να στρώσει τελικά το φίλτρο ανέβηκε αμμωνία κλπ...
Μετά άρχισα το διάβασμα εδώ, πρόσθεσα πολλά φυτά, αφαίρεσα ψάρια, τέλος πάντων με 2 λόγια τώρα πια το ενυδρείο είναι μια χαρά (πιστεύω), με μικροπροβλήματα να εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα στην ψαροσύνθεση αλλά σε είμαι σε καλό δρόμο. Το ενυδρείο θα έχει τελικά μόνο γκάπυ και πλάτυ, γαρίδες αμάνο και ρεντ τσέρυ και 3 οτόκυκλους που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς (2 είχα πάρει, αλλά γέννησαν και επιβίωσε μόνο ένα από τα μωρά). Τώρα υπάρχει και ένας ξέμπαρκος καρδηνάλιος, ένας ξέμπαρκος μονομάχος, και 2 ξέμπαρκα γατοψαράκια που θα μετακομίσουν σύντομα.

Τώρα πια εδώ και 1 μήνα έχω σταθερά ΝΟ2 μηδέν, ΝΗ3/4 από ελάχιστο μέχρι μηδέν (είναι απόχρωση του κίτρινου που πάει να πρασινίσει, το μηδέν είναι κίτρινο), και ΝΟ3 από 10 mg/lt και λίγο πάνω, ποτέ δεν ξεπέρασε το 25 (που απότι έχω καταλάβει είναι το όριο για αλλαγή νερού). Έχω τα υγρά τεστ της ΣΕΡΑ.
PH 7-7,5
GH 9
KH 4
θερμοκρασία 25 βαθμοί.

Παράλληλα, έχω και μια γέννα από πλάτυ, 4-5 μωρά σουλατσάρουν.

Τα προβλήματα τώρα:
Εκτός όλων των άλλων, είχα και 4 γκάπυ εξ αρχής. 2 αρσενικά, 2 θηλυκά. Το ένα θηλυκό, πριν 20 μέρες με ένα μήνα παρουσίασε μια δύσποια. Μου φάνηκε σαν να καμπούριασε, φαινόταν να δυσκολεύεται... Νόμιζα πως ίσως να γεννάει, αλλά τελικά πέθανε μετά από 3-4 μέρες. Υπέθεσα πως με όσα τράβηξε με τις αμμωνίες, δεν άντεξε το κακόμοιρο. Μετά από μερικές μέρες, χωρίς να έχω παρατηρήσει κάτι σημαντικό, πέθανε και το δεύτερο θηλυκό. Τα 2 αρσενικά φαινόντουσαν μια χαρά, και πήρα από έναν φίλο 3 θηλυκά για να αποκτήσουν παρέα τα αρσενικά...

Από εχθές ξεκίνησε τα ίδια συμπτώματα και ο ένας από τους 2 αρσενικούς που μου απέμειναν. Έχει καμπουριάσει λίγο, κάθεται κάτω λαχανιασμένος, μετά σηκώνεται αλλά δεν είναι και τόσο δραστήριος, άλλοτε μοιάζει να δυσκολεύεται, άλλοτε όχι τόσο, το πτερύγιο είναι πεσμένο, και γενικά δεν νομίζω να την βγάλει... Δεν είναι φαγωμένο κάποιο μέρος, δεν έχει πληγές, παρατηρώ μονάχα έναν αποχρωματισμό σε κάποια σημεία.

Μπορώ να κάνω κάτι? Είναι κάτι μεταδοτικό?

Στο πετ σοπ που ρώτησα, μου είπανε πως... μην ασχοληθώ με τα ζωοοτόκα, είναι ευαίσθητα και παθαίνουν διάφορα αλλά δεν μεταδίδεται και δεν μπορώ να κάνω κάτι...

http://www.aquatek.gr/vb/picture.php...pictureid=3473

γκάπυ
 

Νομίζω ότι δεν μπορείς να κάνεις και πολλά για το ψαράκι που είναι άρρωστο .
Σε καινούρια ενυδρεία που στήνονται με τον τρόπο που το έστησες εσύ ( πίστεψέ με είναι πάρα πολλά) συμβαίνουν αυτά. Τα ψάρια ταλαιπωρούνται άθελα μας από τις κακές συνθήκες και παρ` όλο που φαίνονται καλά για αρκετό διάστημα τελικά καταλήγουν . (ο αποχρωματισμός είναι φυσιολογικός σε άρρωστα - στρεσαρισμένα ψάρια)

αν θέλεις δοκίμασε σε κάθε αλλαγή μερού που κάνεις να ρίχνεις και λίγο ενυδρειακό αλάτι κάνει καλό στα ψάρια...το είχα παρατηρήσει και γω σε ένα δύο γκάποι που είχα αλλά έχω αρκετό καιρό να το ξαναδώ...
Παρεπιπτώντος το αρσενικό που έχεις έχει πολύ ωραίο χρώμα;)

εγω δε βλεπω να καμπουριαζει το ψαρι :confused:
αλατι με τα φυτα δε θα ελεγα οτι θα κανει καλο μπορει να σωσει το ψαρι που δε βλεπω να εχει κατι βασικα αλλα θα σου χαλασει τα φυτα

Η δεύτερη φωτογραφία είναι πριν αρχίσει να καμπουριάζει, μια εβδομάδα πριν. Τώρα καμπουριάζει λίγο, αυτό που είχε καμπουριάσει πολύ ήταν το πρώτο θηλυκό. Είχε γίνει σαν τελικό σίγμα.

Πραγματικά τα ταλαιπώρησα, δεν το ήθελα όμως.
Αρχικά έβαλα εσωτερικό φίλτρο, χωρίς ψάρια, χωρίς λουλούδια, κλπ. Μετά από 3 εβδομάδες πίστεψα βλακωδώς ότι έστρωσε το ενυδρείο (!!!) και έβαλα: Λουλούδια, ένα σκασμό ψάρια και... νέο φίλτρο, εξωτερικό, βγάζοντας το πρώτο. Είπα να βάλω κατ ευθείας μακαρονάκι και μπιλίτσες (γιατί κάποιος μου είχε πει πως είναι καλύτερα από τα σφουγγάρια) αλλά ο πετσοπάς μου είπε να μετρήσω πρώτα να πέσει η αμμωνία ξανά, και μετά. Έτσι ανέβηκε η αμμωνία (που δεν είχε ανέβει ποτέ με το πρώτο φίλτρο) και όταν έπεσε, πέταξα τα σφουγγάρια και έβαλα τα νέα υλικά, οπότε ξανά μανά να στρώσει το φίλτρο!!! Ξανά άνοδος του ΝΗ3/4 αλλά σε εκείνη την φάση, άρχισα τουλάχιστον να αλλάζω και νερό τακτικά.

Όταν τα πράγματα άρχισαν να στρώνουν, άρχισα να χάνω τα θηλυκά γκάπυ.

Τα ξέσκισα τα κακόμοιρα. Τα 2 πλάτυ που έχω, έχουν υποστεί τα ίδια ακριβώς, όμως δεν δείχνουν κάποιο πρόβλημα. Είναι πιο αντοχής αυτά? Έχουν κι αυτά πρόβλημα αλλά δεν είναι ακόμα ορατό?

Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω, εκτός από το να τους προσφέρω από εδώ και στο εξής αξιοπρεπείς συνθήκες? (όχι αμμωνία, πιο καθαρό περιβάλλον)

Πέραν της πλάκας, χάρη στο ενυδρείο άλλαξε ο τρόπος που βλέπω τα ψάρια που ζούνε στην θάλασσα από εδώ και στο εξής. Με βλέπω το καλοκαίρι να τσακώνομαι με πολύ κόσμο...

Με απλά λογια τo καλύτερο πραγμα που μπορεις να κάνεις είναι να κρατάς μια ρουτίνα και να παραμένουν οι συνθήκες ΟΣΟ πιο σταθερες γίνεται και ΟΣΟ πιο καθαρό νερό γινεται!

Οτι εγινε εγινε.
Αυτα ειναι κατα πασα πιθανοτητα καταλοιπα της ταλαιπωριας απο το κακο στρωσιμο.
Συνεχισε το "σχεδιο αποκαταστασης".

Αν δεις οτι δεν παει αλλο με καποιο ψαρι και υποφερει πολυ (δεν τρεφεται δεν κολυμπαει), χωρις ελπιδα επανακαμψης ... εγω κανω ευθανασια. :(
Βαζω το ψαρι σε μπολ με νερο απο το ενυδρειο και το βαζω στην καταψυξη.
Εκει πεφτει σε ληθαργο απο την πτωση της θερμοκρασιας και "φευγει".
Οταν παγωσει το νερο το βγαζω να αποψυχθει και βαζω το ψαρι στο κηπο.
Δεν συνισταται για χρυσοψαρα και γενικα ψαρια κρυου νερου γιατι αντεχουν στο πολυ κρυο νερο και μπορει να μην αποκοιμηθουν γρηγορα απο την ψυξη, και να πονανε με αυτην την μεθοδο.
Αλλη μεθοδος (σκληρη για εμας) ειναι ο ακαριαιος αποκεφαλισμος ακριβως στο υψος που ενωνεται το κεφαλι με το σωμα, πισω απο τα βραγχεια.

Παραδόξως σήμερα δείχνει πιο κινητικό. Δεν το λες καλά, αλλά... δεν δείχνει να χαροπαλεύει. Θα δούμε.

Νοιώθω κάποιες τύψεις, αλλά από την άλλη... αυτά τα ζωάκια έχουν γεννηθεί και αναπαραχθεί παρά φύσιν, μέσα σε ενυδρεία, και δεν νομίζω ότι θα υπήρχαν εάν δεν υπήρχαν τα ενυδρεία.
Εάν τα αιχμαλώτιζα στην φύση για να τα καταδικάσω να ζήσουν σε ένα ενυδρείο, δεν θα μου άρεσε.

Το ίδιο περίπου συμβαίνει με τους σκύλους, που εδώ και χιλιάδες χρόνια ζούνε κοντά στον άνθρωπο. Στην φύση δεν συναντούνται αγριόσκυλα, παρά μόνο στην Αφρική και στην Αυστραλία, σε πολύ μικρούς αριθμούς σε προστατευμένα πάρκα. Καλώς ή κακώς, έτσι είναι τα πράγματα.

Έχουμε χρέος να τους προσφέρουμε τις καλύτερες δυνατόν συνθήκες, και εγώ δεν το έκανα. Μαθαίνω και θα το κάνω στα υπόλοιπα, παρακάτω...

Χάρη στο ενυδρείο, έχω αναθεωρήσει την ευκολία που ψάρευα στην θάλασσα. Δεν φανταζόμουνα πως... αφαιρούσα μια ζωή από τον μικρόκοσμο που επιβίωνε σε δύσκολες συνθήκες ανταγωνισμού. Από εδώ και πέρα θα σέβομαι πολύ περισσότερο την θαλάσσια ζωή, και αυτό θα το χρωστάνε στο ενυδρείο μου...