Guppy σαν S - ευθανασία
 

Καλησπέρα

Ένα από τα 4 guppy από τότε που μπίκε στο ενυδρείο, έχει χάσει το χρώμα του, στέκεται συχνά κάθετα και η σπονδυλική του στήλη είναι σαν S. Φαίνεται να τρώει, αλλά συχνά πάει και κρύβεται στη γωνία του φίλτρου κοντά στην επιφάνεια του νερού.

Το ενυδρείο είναι 60λτ φυτεμένο, και κατά τα άλλα φιλοξενεί ακόμα 3 guppy που είναι μια χαρά, μερικές cherry και amano. Δεν υπάρχει κανένα άλλο πρόβλημα, και οι μετρήσεις όλες είναι φυσιολογικές.

Επίσης αν αποφασίσω να το βγάλω από το ενυδρείο, υπάρχει κανένας τρόπος να του κάνει κανείς ευθανασία?

Ευχαριστώ

gappy
 

to πετας στον κουβα και το ξεχνας :smt093

Συμβουλη για Ευθανασία ζήτησε ο ανθρωπος και όχι συμβουλή για τόπο πεταματος!!!!

Βαλτο σε μια καραντινα με φιλτρο και θερμοστατη και ταιζε το σπιρουλινα,κανε συχνες αλλαγες νερου και θα δειξει...

Αστο εκει που ειναι να ζησει τις τελευταιες του στιγμες σε καλο περιβαλλον.Μετα καν'το οτι θελεις..;)

... και σε περίπτωση που δεν θέλετε να το κρατήσετε άλλο ξέρω μία μέθοδο που δεν θα το ταλαιπωρήσει...
Βάζετε σε ενυδρειακή σακούλα αρκετό νερό ενυδρείου, βάζετε με παγίδα ή απόχη το ψάρι μέσα, δένετε τη σακούλα και μετά .......



το βάζετε στην κατάψυξη:(
Η θερμοκρασία σιγά σιγά θα πέσει και το ψάρι θα κοιμηθεί σχετικά ανώδυνα:smt073

Aυτό είναι πολύ βάρβαρο για οποιοδήποτε ψάρι.
Καλύτερα να το αποκεφαλίσει πρώτα με ένα μαιχαίρι-ψαλίδι ωστε να μην υποφέρει και άλλο το ψαράκι (αν μπορεί να μεταδόσει την ασθένεια του,δεν μπορεί να το σώσει και το ψάρι υποφέρει)..
Σου προτείνω και σένα να κάνεις το ίδιο αν χρειαστεί ποτέ.Ή αυτό που είπε ο Τηλέμαχος.
.................................................. ................................................
Και μενα μου έχει εμφανιστεί γκάπυ με πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη..
Είναι κάποια δυσμορφία πιθανόν από συγγενικούς γονείς ή αρρώστεια που προήλθε από την ποιότητα νερού?

...μαλλον προκειται για θυληκια με μεγαλο ιστορικο γεννων θα ελεγα εγω...

πιστευω οτι καλα ειναι να μεινει εκει και σιγα σιγα αστο να παι8ανει χωρισ να το τραβολογας.η δικη μου η γνωμη ειναι αυτη.

Αν μείνει όπως είναι, το πιθανότερο είναι ότι απλά αργοπεθαίνει και ταλαιπωρείται. Ταλαιπωρία είναι και η λύση του ψυγείου.

Ο αποκεφαλισμός είναι η μια λύση ανώδυνη αν γίνει γρήγορα - αλλά θέλει "χέρι"...

Η άλλη, για την οποία έχω διαβάσει και εφαρμόσει στο παρελθόν ειναι το γαρυφαλέλαιο το οποίο παίρνεις από το φαρμακείο, και δρα σαν αναισθητικό.

Βάζεις λίγες σταγόνες σε ένα δοχείο με το ψάρι, και σε λίγο το ψάρι αναισθητοποιείται. Μετά βάζεις αρκετά μεγαλύτερη ποσότητα, η οποία το σκοτώνει.

Πρέπει να αλλαχθεί ο τίτλος του ποστ και να γίνει : τρόποι ευθανασιας ετοιμοθάνατου ψαριού!
Ισως και να μην έχει ανοιχθεί ποτέ τέτοιο θέμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σαφώς, η ευθανασία προϋποθέτει ΑΝΩΔΥΝΟ θάνατο. Ο θάνατος στην κατάψυξη ΔΕΝ είναι ανώδυνος. Παλιά τον χρησιμοποιούσαν σαν μαρτύριο (θυμάστε τους 40 μάρτυρες; )
Όπως λέει ο aquaman, πρώτα αναισθητοποιούμε το ψάρι, και αυτό γίνεται με ευγενόλη (γαρυφαλέλαιο) από το φαρμακείο.
Γεμίζουμε ένα βαζάκι που κλείνει καλά ως τη μέση με νερό ενυδρείου. Βάζουμε σταγόνες ευγενόλης σε αναλογία 1 ανά λίτρο του δοχείου που θα γίνει η αναισθησία (το βαζάκι είναι για ανακάτεμα μόνο, δεν γίνεται στο βαζάκι η αναισθησία, αλλά σε μεγαλύτερο δοχείο, πχ. καραντίνα ή μεγάλο τάπερ). Είναι προτιμότερο να φτιάξουμε περισσότερο αναισθητικό ή λίγο πιο δυνατό, παρά να ταλαιπωρηθεί το ζωντανό. Ανακατεύουμε ΚΑΛΑ. Η ευγενόλη είναι δυσδιάλυτη στο νερό. Θέλει τουλάχιστον 5 λεπτά κούνημα στο χέρι, ή χρήση φραπεδιέρας. Η προσθήκη 1-2 σταγόνες καθαρό οινόπνευμα βοηθά στη διάλυση της ευγενόλης. Μεταφέρουμε το ψάρι από το ενυδρείο στο δοχείο με το ενδρειακό νερό. Καλό είναι η μεταφορά να γίνει άμεσα μετά το ανακάτεμα του αναισθητικού, αλλιώς ξαναανακατεύουμε.
Μεταφέρουμε το ψάρι στο δοχείο της αναισθησίας και προσθέτουμε το 1/4 του αναισθητικού ανά τέταρτο. Κάθε φορά πριν ρίξουμε αναισθητικό, το ξαναανακατεύουμε καλά. Αν το ψάρι αρχίσει να χάνει τις αισθήσεις του ρίχνουμε άμεσα και το υπόλοιπο αναισθητικό αφού το ανακατέψουμε.
Όταν χάσει τελείως την επαφή με το περιβάλλον, το αφήνουμε έτσι για 1-2 ώρες, πριν περάσουμε στην θανάτωσή του, και μόνο αν είμαστε βέβαιοι πως δεν ανασαίνει. Αν η διαδικασία δεν έχει σωστό αποτέλεσμα σημαίνει πως δεν ανακατέψαμε σωστά. Σε αυτή την περίπτωση επαναλαμβάνουμε πιο προσεκτικά.
Η θανάτωση του ψαριού γίνεται ΠΑΝΤΑ και γίνεται με αποκεφαλισμό ή στην κατάψυξη, μετά την πλήρη αναισθητοποίησή του. Αν επιλέξουμε την κατάψυξη, το βάζουμε στο βαζάκι που παρασκευάσαμε το αναισθητικό με λίγο από το νερό του (που έχει μέσα και αναισθητικό) και μετά στην κατάψυξη.
Τονίζω πως η οριστική θανάτωση πάντα ακολουθεί την αναισθησία. Κανένα από τα δύο αυτά στάδια δεν πρέπει να παραλείπεται!

:( Καλό είναι να μη φτάνουμε να μιλάμε για ευθανασία, αλλά συχνά αυτή είναι αναγκαία, παρά να αφήνουμε το ζωντανό να υποφέρει τόσο, χωρίς ελπίδα.

Αφήστε το ψαράκι όσο τρώει στην ησυχία του βρε παιδιά, και ο θεούλης ξέρει πότε θα το πάρει. Μπορεί να είναι και γέρικο, τα γέρικα αυτά τα συμπτώματα παρουσιάζουν (παραμόρφωση σπονδυλικής στήλης, αδυναμία κ.λ.π.)
Η ευθανασία για μένα δεν ακούγεται καλά, με όποιον τρόπο και να γίνεται.

Για την ιστορία, το ψαράκι μας άφησε σήμερα. :smt051

Πόσο καλός θα μπορούσε άραγε να είναι ο θάνατος για οποιοδήποτε ζωντανο;;;;; Μήπως την έχουμε δει μικροί θεοί κι αποφασίζουμε πότε κ πως θα "φύγει" μια ζωούλα; Ας το ξανασκεφτούμε...

Αυτό είναι πολύ καλό ερώτημα, και θα μπορούσε να γίνει θέμα ξεχωριστής συζήτησης.

Ήδη αποφασίζεις πως ζει, σε 100% ελεγχόμενο από εσένα περιβάλλον, τι και πότε τρώει, και όλα τα υπόλοιπα. Δε νομίζω όμως ότι τίθεται θέμα "μικρών θεών". Απλά κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσεις αν είναι καλύτερα να αφήσεις το ζωντανό να υποφέρει, ή όχι. Καλώς ή κακώς η απόφαση είναι δική σου, από τη στιγμή που διατηρείς ενυδρείο ή κατοικίδιο.

Αγαπητέ μου Aquaman, το ότι έχουμε κατοικίδια και το πώς κάποια είδη ζώων, πτηνών ή ψαριών έφτασαν να καταλήξουν να ζουν μαζί μας είναι μια άλλη πάρα πολύ μεγάλη κουβέντα... Αν την παρακαμψουμε καταλήγουμε στο γεγονος οτι κάποιοι από εμάς εχουμε επιλεξει να συμβι'ωσουμε με ένα κατοικίδιο το οποίο εξαρταται αποκλειστικά από εμας. Φροντίζουμε λοιπόν να του εξασφαλίσουμε τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και να του παρέχουμε οσα χρειάζεται. Όταν αυτό αρρωστησει και δεν επιδέχεται θεραπεία, αναρωτιεμαι αν έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε τον χρονο και τον τροπο που θα πεθάνει... Το ότι φροντίζω ένα ζώο με κάνει απόλυτα κυρίαρχο στο θάνατό του;;;;; και τελικά, όσοι επιλεγουν την ευθανασια - για μένα ακυρη παντελώς λέξη - μήπως το κάνουν επειδή οι ίδιοι δεν μπορούν να βλέπουν το ζωο τους να υποφέρει;;;

Φιλικά
Χρύσα

Εγω παντως αν εφτανα στο σημειο να ζω μια ζωη που να μην υπαρχει ουτε μια στιγμη αξιοπρεπους επαφης με το περιβαλλον, οπως και να μην υπαρχει περιπτωση γυρισμου απο αυτην την κατασταση, θα προτιμουσα για τον εαυτο μου την ευθανασια.
Το ιδιο αισθανομαι και για τα ζωα που φροντιζω.

Συμφωνώ.

Πριν από πολλά χρόνια είχα ένα λυκόσκυλο, τον Πύρρο, ο οποίος εμφάνισε καρκίνο στο συκώτι. Ένα μήνα τον ταλαιπώρησα και τον φρόντισα όσο μπορούσα (δεν μπορούσε καν να πάει για την ανάγκη του) αλλά όταν άρχισε να πονάει τον "κοίμησα". Τι θυμήθηκα ρε γμτ :smt089

Κι εγώ αναρωτιέμαι για το τι είναι το "σωστό". Αλλά είσαι de facto υπεύθυνος/η για τη ζωή του ζώου, και για την ποιότητά της. Όσο για το αν έχουμε "δικαίωμα" να αποφασίσουμε για το αν θα γίνει ευθανασία, εγώ λέω ότι η λέξη "δικαίωμα" είναι παραπλανητική στη συζήτηση. Νομικά έχεις δικαίωμα βεβαίως. Ηθικά ορισμένοι μπορεί να το θεωρήσουν όχι δικαίωμα αλλά υποχρέωσή τους να τερματίσουν τον πόνο του ζώου. Δεν το κάνουν γιατί "δεν μπορούν" να βλέπουν και να ζουν με τον πόνο του, αλλά γιατί όταν η ζωή του πλησιάζει με βεβαιότητα στο τέλος της, δε βλέπουν το λόγο το τέλος αυτό να είναι γεμάτο πόνο - για το ζώο, όχι για αυτούς.
Καλώς ή κακώς είναι μια απόφαση που μπορεί να χρειαστεί να πάρουν όσοι έχουν κατοικίδιο - μερικοί διαλέγουν τον ένα δρόμο, άλλοι τον άλλο. Μακάρι να μπορούσαν να μιλήσουν τα ζώα, και να μας έλεγαν τι θέλουν. Εγώ δεν έχω κατοικίδιο αυτή τη στιγμή, αλλά θα έκανα ότι θα ήθελα και για τον εαυτό μου. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι έτσι αποφασίζουμε, και δε βλέπω πρόβλημα σε αυτό. Εκ των πραγμάτων όμως, είσαι κυρίαρχος στη ζωή και το θάνατο του ζώου σου. Αυτό είναι απλά γεγονός.

Εσυ που ασχολεισαι και με χρυσοψαρα να την αποφυγεις αυτη τη μεθοδο.
Τα τροπικα ψαρια πεφτουν σε ληθαργο κατω απο μια θερμοκρασια, τα κρυου νερου ψαρια οχι τοσο ευκολα και οταν θα αρχισουν να δημιουργουνται κρυσταλλοι στο αιμα του ψαριου, θα εχει πιθανως ακομα τις αισθησεις του.

Εσύ για τον εαυτό σου μπορείς να αποφασίσεις για οτιδήποτε. Κι εγώ σε μια τέοια περίπτωση το ίδιο θα αποφάσιζα για τον εαυτό μου.. Κάποιοι όμως δεν θα επέλεγαν την ευθανασία για τουε εαυτούς τους. Σε κάθε περίπτωση αποφασίζουμε εμείς για εμάς... Είναι όμως το ίδιο να αποφασίζουμε για μια άλλη ζωούλα;
-------------------------
Είχα 12 χρόνια ένα γάτο... ωσπου εμφάνισε καρκίνο στα πνευμόνια... Ο κτηνίατρος ήταν κάθε μέρα στο σπίτι μου... Τον ταιζα στο στόμα... του έδινα νεράκι... κάθε μερα του γινόταν παυσιπονη ένεση για να μην πονάει... Μισή ώρα πριν "φύγει λύγισα κ πήρα τηλ τον κτηνίατρο και του ζήτησα να έρθει να του κάνει ευθανασία γιατι δεν άντεχα άλλο να τον βλέπω ξαπλωμένο, ανήμπορο να σηκωθεί και να ανασάνει... Ο γιατρός δεν πρόλαβε. Με το που έκλεισα το τηλ μετά από 20 λεπτά ο γατούλης μου ξεψύχησε... 2 μήνες τον φρόντιζα και προσπαθούσα να απαλύνω τον πόνο και το τέλος του... Τελικά χαίρομαι που δεν του εκανα ευθανασία... αλλά του προσέφερα ένα όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο τέλος με διαφορετικό τρόπο...

Αυτό που συνειδητοποιείς σε κάποια φάση, είναι ότι το να αποφασίζεις για μια άλλη ζωούλα (για κατοικίδιο) είναι μια ευθύνη που την ανέλαβες θες-δε θες, όταν το πήρες. Και το να μην κάνεις ευθανασία και να το αφήσεις να υποφέρει μια απόφαση ήταν που πήρες για το ζωντανό εσύ, στο κάτω-κάτω...
-------------------------
Και κάτι άλλο: χωρίς να πω αν έκανες σωστά ή λάθος, κάθε άλλο παρά "ανώδυνο" ακούγεται το τέλος του γατούλη...

Απο την στιγμη που εχω αποφασισει για το πως θα ζει, αναλαμβανοντας τη ευθυνη της διαβιωσης του, νομιζω οτι ειναι ευθυνη μου και ο ανωδυνος θανατος του.
Φυσικα υπαρχει παντα το ρισκο να μην ξερεις αν ποναει ή οχι, αλλα με λιγη πειρα και παρατηρηση θα το καταλαβεις, γιατι το ζωο μιλαει με τον τροπο του.

Εισαι σιγουρος οτι δεν ποναγε ο γατος σου?

edit: συννενοημενοι ημασταν aquaman και απαντησαμε τα ιδια?

great minds think alike... :-)

ή βλαμμενα :D