1. ;)
2. Εδώ είναι το λάθος σου... το φάρμακο μπαίνει ΠΡΙΝ βάλεις το "φρέσκο" νερό.- ;)

Νίκο,
ξέρεις πως είμαι ψαχτήρι και αυτό που είπες με έβαλες σε σκέψεις, για αυτό έψαξα και ρώτησα αν μπορεί να συμβεί αυτό. Πήρα λοιπόν τον αδελφό μου τηλέφωνο που είναι βιολόγος.
Μου απάντησε ξεκάθαρα πως δεν στέκει αυτό, και μου το αιτιολόγησε.
1ον,αν μιλάμε για βακτηριακές λοιμώξεις χρησιμοποιούμε αντιβιώσεις, και σε 24 ώρες μέσα στο νερό όντως οι περισσότερες αντιβιώσεις έχουν χάσει τη δραστικότητα τους.
Αλλά και πάλι δεν μας απασχολεί και δεν μας ενδιαφέρει η δραστικότητα μέσα στο νερό, αλλά μέσα στους ιστούς του ψαριού. Αρα μας ενδιαφέρει η περιεκτικότητα που υπάρχει μέσα στο ψάρι που αυτή δεν αλλάζει με τις αλλαγές νερού αμέσως. Τα φάρμακα που ρίχνουμε στο νερό μπαίνουν στο ψάρι με το φαινόμενο της όσμωσης από τα βράγχια. Αρα δεν μπαίνουν ακαριαία τη στιγμή που ρίχνουμε το φάρμακο στο νερό αλλά θα χρειαστεί κάποιος χρόνος, άρα όταν μειωθεί η περιεκτικότητα στο νερό δεν θα μειωθεί και από το σώμα του ψαριού, απλά δεν θα προστεθεί δραστική ουσία αμέσως, και η μισή ή και μία ώρα δεν θα επηρεάσουν τη δραστικότητα που υπάρχει στους ιστούς , που αυτή μας ενδιαφέρει.
Επίσης μου είπε πως σε μισή και μία ώρα δεν μεταλλάσσονται τα βακτήρια, θέλουν πιο πολύ χρόνο.
2ον, αν μιλάμε για παράσιτα, εσωτερικά ή και εξωτερικά πάλι δεν υπάρχει θέμα, και αυτό γιατί , στα εσωτερικά η δραστική ουσία δεν αλλοιώνεται όπως είπαμε και πριν εσωτερικά στο ψάρι, εξωτερικά και να μειωθεί η δραστικότητα για λίγο τα παράσιτα δεν μεταλλάσσονται, θέλουν χρόνια, πολλά χρόνια για να συμβεί αυτό.
Αρα δεν στέκει με τίποτα αυτό, ότι πρέπει να ρίχνουμε τα φάρμακα πριν την προσθήκη του φρέσκου νερού, αλλά και να τα ρίξουμε , για τους ίδιους λόγους , όσμωση , ταχύτητα εισόδου στον οργανισμό, θεωρεί πως δεν είναι επικίνδυνο να προλάβει το φάρμακο να φτάσει σε τοξικά επίπεδα μέσα στο ψάρι, γιατί μου τόνισε πάλι πως μας ενδιαφέρει τι συμβαίνει μέσα στους ιστούς και όχι εξωτερικά.
Σαν παράδειγμα , έψαξε στα γρήγορα για την μετρονιδαζόλη και βρήκε πως η διάρκεια δραστικότητας μέσα στους ιστούς είναι 8 ώρες, επομένως όπως καταλαβαίνεις σε μισή ή και μία ώρα δεν αλλάζει κάτι, ήδη η αρχική δόση έχει χάσει τη δραστικότητα της και παίρνει η θέση της ότι έχει απομείνει στο νερό. Επίσης μου τόνισε πως με τίποτα δεν μπορεί αυτό να γίνει γενικός κανόνας γιατί πρέπει να ξέρουμε συγκεκριμένα για ποιο φάρμακο μιλάμε, και να βρούμε το χρόνο ζωής μέσα στους ιστούς , και μου το είπε και στα Αγγλικά , Biological half-life.
Μου είπε και άλλα με επιστημονικούς όρους αλλά ήταν αδύνατο να τα συγκρατήσω και να τα μεταφέρω εδώ, σε γενικές όμως γραμμές ήταν τα παραπάνω.

Εγώ επιστημονική γνώση στο θέμα ΔΕΝ έχω για να απαντήσω... ακολουθώ όμως "τεχνικές" από ανθρώπους που έχουν ειδικές γνώσεις επί του θέματος και είναι καταξιωμένοι στον χώρο (και με αρθρογραφία)... ειδικά στο είδος που εκτρέφω.-
Αυτό μετέφερα... ΑΝ είναι λάθος ας το σχολιάσουν/κρίνουν όσοι έχουν τις απαραίτητες γνώσεις.- ;)

Νίκο δεν θα διαφωνήσω καθόλου μαζί σου, αλλά αν μπορούμε να διασταυρώσουμε κάποιες διαδικασίες θεωρώ πως είναι καλύτερα.
Ειδικά ότι αφορά τη φαρμακολογία,
μη ξεχνάμε πως είναι μια τεράστια επιστήμη, και καλή είναι η εμπειρία, αλλά θεωρώ πως η επιστημονική τεκμηρίωση είναι πολύ καλύτερη ;)
Να ξεκαθαρίσω πως ο αδελφός μου δεν έχει σχέση με ιχθυολογία, ιχθυοπαθολογία και γενικά δεν έχει καμία σχέση με ψάρια.
Είναι ερευνητής σε φαρμακευτική εταιρία στην Ολλανδία.
Λόγω των γνώσεων όμως έχει το τρόπο και τα μέσα να μάθει για φαρμακευτικές ουσίες, να τις κατανοήσει και να μου εξηγήσει με απλά λόγια πως λειτουργούν και τι συμβαίνει, έτσι τακτικά των ζαλίζω :)

Αυτοί οι άνθρωποι με τις ειδικές γνώσεις έχουν γράψει κάπου κάποιο άρθρο για την τεχνική τους στη χρήση των φαρμάκων?
Εμένα τα ψάρια μου για να αρρωστήσουν πρέπει να προσπαθήσω πολύ. Στις σπάνιες περιπτώσεις που αρρώστησαν οφειλόταν σε παθογόνο που ήρθε με νέο ψάρι που δεν πέρασε καραντίνα ή παραμέλησα τη φροντίδα τους. Σ' αυτές τις περιπτώσεις η θεραπεία έγινε με τον τρόπο που περιγράφει ο Τάκης (πολύ χρήσιμη η επιχειρηματολογία που παραθέτει).

Τάκη... γι αυτό είπα... όποιος γνωρίζει την επιστήμη να τοποθετηθεί... για να μας "ανοίξει" και τα μάτια. ;)
Κλεόβουλε... εν προκειμένω αναφέρομαι (ΑΝ θυμάμαι καλά... γιατί πλέον... τα έχω κάνει "αχταρμά") στον Andrew Soh... σε βιβλίο του τα έχει γράψει (για δίσκους). ΙΣΩΣ μπορεί να το επιβεβαιώσει... ο Γιώργος (Καπίρης).-

Στο "the naked truth" το γράφει ο Soh?:rolleyes:

Σε αυτό ή στο "Problems and solutions".- ;)

Καλυτερα να μας εγραφε ο KostasG τι ειναι σωστο να κανουμε, που ειναι το πεδιο του.

Αυτό εννοούσα... Σπύρο.- ;)

Εννοείται πως και η γνώμη του Κώστα θα βοηθήσει

Σχετικά με αυτό που λέτε, αν παίζει ρόλο το αν θα μπούν τα φάρμακα μετά την αλλαγή νερού ή αν θα συμπληρωθούν κατευθείαν στο νερό της αλλαγής νερού:

Στις περισσότερες περιπτώσεις ισχύει αυτό που σου είπε ο αδερφός σου καθώς τα περισσότερα παθογόνα βρίσκονται μέσα στα ψάρια και εκτίθενται στο φάρμακο μέσα από τους ιστούς των ψαριών.

Εξαίρεση αποτελούν όμως παθογόνα που είναι ταυτόχρονα και σαπροφυτικά στο ενυδρείο, οπότε δεν βρίσκονται όλα σε επαφή με τα ψάρια αλλά επηρρεάζονται άμεσα από την συγκέντρωση του φαρμάκου στο νερό. Αν η διαδικασία της αλλαγής νερού είναι αργή αρκετά ή συχνή αρκετά, με μεγάλες αυξομειώσεις συγκέντρωσης του φαρμάκου, θα έλεγα πως υποβοηθάται η ανάπτυξη ανθεκτικότητας. Ο κύκλος ζωής/αναπαραγωγής των βακτηρίων π.χ. είναι πολύ σύντομος, μερικά μόνο λεπτά της ώρας για κάποια είδη ανάλογα την θερμοκρασία, οπότε δεν είναι χωρίς βάση ο προβληματισμός αυτός.

Μια άλλη εξαίρεση αποτελούν οργανισμοί που χρειάζονται μακρόχρονη έκθεση στο φάρμακο για να πεθάνουν όπως π.χ. οι τρηματώδεις σκώληκες. Στις συνήθεις θεραπευτικές δόσεις, οι τρηματώδεις χρειάζονται τουλάχιστον 72ώρες έκθεση στο φάρμακο για να πεθάνουν και η κύρια έκθεσή του σε αυτό γίνεται από το νερό καθώς μετά από κάποια ώρα από την πρώτη επαφή με το φάρμακο, παραλύουν προσωρινά και αποβάλλονται στο ενυδρείο. Αν η συγκέντρωση μειωθεί και πάλι, για ικανό χρόνο, ανακάμπτουν. Οπότε στην ουσία αυξάνεται ο χρόνος επιβίωσης παρασίτων όπως αυτών όταν η συγκέντρωση της δραστικής μετβάλλεται πολύ και για αρκετό χρόνο. ΔΕΝ αυξάνεται η ανάπτυξη ανθεκτικότητας εύκολα στα παράσιτα λόγω των σχετικά μεγάλων χρόνων αναπαραγωγής(σε σχέση με τα βακτήρια).

Ευχαριστούμε Κώστα για τς διευκρινήσεις

Ποια ειναι η αποψη σου, αν υποθεσουμε οτι η αλλαγη νερου διαρκει μιση ωρα (που στην ουσια δεν ειναι ουτε καν μιση ωρα αφου στην αρχη του μισαωρου αρχιζει και γεμιζει ηδη νερο), αυτος ο χρονος ειναι ικανος για να ανακαμψει το παρασιτο ή το παθογονο?

Ας πουμε οτι καλου κακου να βαζουμε το φαρμακο πριν συμπληρωσουμε το νερο της αλλαγης, στην περιπτωση ομως που χρησιμοποιειται μαξιμουμ δοσολογια εως ελαφρως υπερδοσολογηση, εκει τι κανουμε?
Δεν ειναι επικινδυνο για τα ψαρια να εχουμε διπλασια απο την μαξιμουμ δοσολογια για αυτη τη μιση ωρα ας πουμε?
Πως θα το χειριζοσουν?

Κύριε Kostas G. είστε πραγματικά απο τους λίγους που μεταφέρουν καθαρή γνώση, χωρίς να κάνουν τους έξυπνους ή να πετάνε links. Σας συγχαίρω μέσα απο την καρδιά μου.

:smt023:smt023

http://www.aquatek.gr/rimages/albums...psgqqecu7h.jpg

Μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή να συζητήσουμε για το αν τα ψάρια έχουν αισθήματα ;
Αυτό συμβαίνει συνέχεια

:( εχουν, πως δεν εχουν..
Καμια βελτιωση Τακη ,ε;
Ποσες ωρες την ημερα ειναι σε αυτην την κατασταση;

Πλέον είναι σταθερή η κατάσταση του έτσι.
Κολυμπάει αλλά όχι συνέχεια, σηκώνεται πέφτει,
αλλά στο φαί τρέχει και τον κυνηγάει η νταρντάνα, τον σπρώχνει

Χθες το απόγευμα που γύρισα σπίτι, βλέπω το veiltail να έχει στραβώσει και να γυρίζει γύρω από τον εαυτό του, τρελάθηκα, δεν μπορεί πάλι, τα είδα όλα.
Μετά από λίγο σταμάτησε, και το βραδάκι πάλι όλα φυσιολογικά.
Είπα να ετοιμάσω καραντίνα, αλλά από την άλλη αφού βλέπω πως είναι καλά δεν την έστησα. Θεώρησα πως η καραντίνα για τα χρυσόψαρα δεν είναι πάντα το καλύτερο, έχω παρατηρήσει πως μαραζώνουν όταν τα βάλεις μόνα τους.
Σήμερα το πρωί όλα φυσιολογικά, κολυμπάει κανονικότατα, τρώει, αλλά είναι υπό παρακολούθηση.
Τώρα για τον Πάγκαλο σκέφτομαι πολύ σοβαρά την ευθανασία, ήδη έχει δημιουργηθεί πληγή από τη μεριά που ξαπλώνει, που και να τη κάνω καλά , θα ξαναγίνει πάλι.
Μπορεί τα ψάρι να ζει και να τρώει, αλλά πολύ φοβάμαι πως ταλαιπωρείτε έτσι ξάπλα σχεδόν συνέχεια, και είναι και φυσικό να δημιουργηθούν πληγές.
Το μεθεπόμενο Σ/Κ που θα έχω επιστρέψει σκέφτομαι να φωνάξω τον φίλο μου τον οδοντογιατρό, να το θανατώσουμε με γαρυφαλέλαιο και να το ανοίξουμε, αυτός θα το ανοίξει γιατί και χέρι σταθερό έχει , και έχει όλα τα απαραίτητα εργαλεία, και θα βγάλω και φωτογραφίες.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα :(

Πολυ λυπαμαι... :(

Κρίμα ρε Τακη το ψαράκι αλλά πιστεύω πως αυτη είναι η καλύτερη λύση. Ήθελα από καιρό να σου την προτείνω κι εγώ αλλά δε το έκανα. Το ψαρι φαίνεται πως ταλαιπωρείται και πάει καιρός τώρα.

Πρέπει να γίνει παιδιά,
και σε συζήτηση που είχα με το Σπύρο μου είπε και αυτός το ίδιο,
γιατί αν γίνει και πεθάνει το ψάρι και δεν το δω αμέσως, μπορεί και να μου τινάξει το ενυδρείο στον αέρα, είναι πολύ μεγάλο το ψάρι

Το ψαρι δεν θα πεθανει..το θεμα ειναι οτι βασανιζεται...
Οπως ειχα παθει κι εγω...το τραβηξα , το τραβηξα...αλλα και σε μενα δεν γινοταν τιποτα...

Πολυ στεναχωρο :(:(

Κριμα κυριε τακη... :-(

Στάλθηκε από το ALE-L21 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

ισως τελικα ειναι η μονη λυση.ας ελπισουμε να βρεις κατι απο ολη αυτη τη διαδικασια αν και ειναι αρκετα δυσκολο να καταλαβεις τι πηγε στραβα.

Κρίμα Τάκη, μήπως είναι από ηλικία; Επειδή λες ότι είναι πολύ μεγάλο γι αυτό ρωτάω.

Αποκλειεται να ειναι πανω απο 20-25 χρονων το ψαρι για να το σκεφτουμε αυτο.
Κατα την αποψη μου, ειναι το θεμα με την ευαισθησια που εχουν τα περισσοτερα fancy χρυσοψαρα στη νηκτικη τους κυστη.

Σπύρο 14-15 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, ζουν αυτά,
άρα Κώστα είχε 10 χρόνια ζωής ακόμα μπροστά του