Τετάρτη 15 Μαρτίου - 8η ημέρα
 

Κλείνοντας 8 ημέρες από την γέννηση των μικρών, οι διαφορές μεταξύ τους ολοένα και μεγαλώνουν. Τα μεγαλύτερα - καμιά δεκαριά - έχουν φτάσει να είναι σχεδόν τριπλάσια από το μικρότερα και φυσικά πολύ πιο κινητικά. Εν τω μεταξύ, έχουν εμφανιστεί χρώματα και μου κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό, γιατί μιλάμε για ψαράκια 8 ημερών! Βέβαια. η αλήθεια είναι, ότι τα χρώματα τα βλέπω όταν εμφανίζω τις φωτογραφίες στον υπολογιστή, αλλά σίγουρα υπάρχουν! Μόνο λίγο αμυδρό γαλάζιο-μπλε, φαίνεται να έχουν μερικά με το μάτι... :rolleyes:

Δυστυχώς σήμερα το μεσημέρι, είδα και 2 μικρά να αφήνουν την τελευταία τους πνοή, δίπλα στον θερμοστάτη, αργά και βασανιστικά... Δεν ξέρω που οφειλόταν αυτό. Εδειχναν να μην μπορούν να κολυμπήσουν, έκαναν σπασμωδικές κινήσεις, αναποδογύριζαν... και αυτό συνεχίστηκε μέχρι που έμειναν ακίνητα στον πυθμένα... Φοβήθηκα λίγο για όλον τον πληθυσμό, αλλά ευτυχώς παρατηρώντας και τα υπόλοιπα, είδα ότι ήταν ok, για πολύ ώρα. Ποιος ξέρει... Η ζωή πάντως, ήταν πάρα πολύ σύντομη γι' αυτά... Κρίμα... :sad:

Καλού-κακού πάντως, έκανα μετρήσεις στο νερό, είδα ότι ήταν όλα φυσιολογικά, η θερμοκρασία σταθερή, η στάθμη στους 14 πόντους, οπότε εντάξει. Ελπίζω μόνο να ήταν τα τελευταία και να μην τα ακολουθήσουν και άλλα...

Τώρα, στο "μέτωπο" των φωτογραφιών: Φυσικά η μηχανή έχει ανάψει! Δεν προλαβαίνω να γεμίζω μπαταρίες και σε λίγο χρειάζομαι πάλι τη βοήθεια του φορτιστή!
Και δυστυχώς τα σκασμένα, δεν κάθονται να τα κάνω... διάσημα! Ολο μου κρύβονται! Αλλά κι εγώ (πονηρός) τους τη στήνω σε ένα σημείο και περιμένω υπομονετικά να ξεμυτήσουν... και...ΚΛΙΚ! Πάρτα κάτω!!! :D ;) :D

Ιδού...

μια χαρα φαινονται τα μωρα σου,μεγαλουτσικα,μεγαλουτσικα ;) οντως,μου κανει εντυπωση που απο τωρα εμφανιζουν χρωματακι,εμενα ειχαν αργησει.

τις πρωτες 2-3 εβδομαδες ειναι λογικο τα ποι αδυναμα να ψοφανε.να σε ανησυχησει αν οι θανατοι υπερβουν το 10%.επισης θανατοι παρατηρουνται στο σταδιο που τα μικρα πρεπει ν'ανεβουν στην επιφανεια να παρουν την πρωτη τους ανασα.οσα δεν μπορεσουν(εχοντας χαμηλοτερα τη σταθμη αυξανουμε το ποσοστο τους)δυστυχως θα ψοφησουν....:(

Ερώτηση...
 

Πότε γίνεται αυτό? Σε πόσο χρόνο από τη γέννηση?

Αμέσως μετά την εκκόλαψη, τα μωρά ξεκινούν τις προσπάθειές τους να ανέβουν στην επιφάνεια και να πάρουν αέρα για να γεμίσουν τη νηκτική τους κύστη ώστε να μπορούν να κολυμπήσουν οριζόντια. Πολλά δεν καταφέρνουν να το κάνουν αυτό μέσα στις πρώτες 2-3 μέρες με αποτέλεσμα να εξαντλούνται τα αποθέματα του λεκιθικού τους σάκου (βρίσκεται κατω από την κοιλιά και είναι άσπρος) από τον οποίο τρέφονται τις πρώτες αυτές μέρες και τελικά να πεθαίνουν από ασιτία (τα μικρά δεν μπορούν να κυνηγήσουν και να τραφούν αν δε γεμίσει η νηκτική τους κύστη γιατί δεν μπορούν να κολυμπήσου σωστά). Σ΄αυτήν τη διαδικασία βοηθάει πολύ ο πατέρας ο οπόιος κρατάει τα μικρά κοντά στη φωλιά και στην επιφάνεια, διαυκολύνοντάς τα να πάρουν την πρώτη τους "ανάσα", γιαυτό τον αφήνουμε μέσα τις πρωτες 3 μέρες μετά την εκκόλαψη (περίπου τόσος χρόνος χρειάζεται για να γεμίσουν και τα τελευταία μικρά τη νηκτική τους κύστη). Ελπίζω να σε κάλυψα ;-)

Thanks!
 

ΑΠΟΛΥΤΑ ! Κατατοπιστικότατος... Ευχαριστώ ;)

η νηκτικη κυστη δεν υπαρχει απο την αρχη,δημιουργειται μετα απο περιπου 3 εβδομαδες,και τοτε θα δουμε τα μικρα να ανεβαινουν για την πρωτη τους ανασα.τις πρωτες εβδομαδες απλα πεθαινουν τα πιο αδυναμα,συνηθως τις πρωτες 7-15 μερες.

Νηκτική κύστη & λαβύρινθος
 

Μισό λεπτάκι... Εδώ νομίζω ότι έχει γίνει ένα μικρό μπέρδεμα... ή εγώ έχω μπερδευτεί... :confused:
Από όσο ξέρω, άλλο πράγμα η νηκτική κύστη ("σάκος" που τα ψάρια γεμίζουν με αέρα και μέσω του οποίου μπορούν να πλοηγηθούν στην κολύμβηση) και άλλο ο λαβύρινθος (συμπληρωματικό όργανο αναπνοής σε κάποια είδη ψαριών).
Λογικά - δεν είμαι ιχθυολόγος, ούτε ειδικός και παρακαλώ διορθώστε με - η νηκτική κύστη, πρέπει να δημιουργείται τις πρώτες ημέρες, αλλοιώς τα ψάρια δεν θα μπορούσαν να κολυμπήσουν. Και νομίζω ότι η νηκτική κύστη δεν έχει σχέση με την ανάσα (τροφοδοσία οξυγόνου?) του ψαριού.
Εδώ αναφερόμαστε στον λαβύρινθο, ο οποίος πρέπει να έπεται σαν δημιουργία της κύστης λογικά, (γιατί πως θα πλοηγηθεί το ψάρι να πάει στην επιφάνεια να πάρει την ανάσα..?) και το ερώτημα είναι, πότε δημιουργείται το όργανο αυτό?
Ξαναλέω, ότι οι γνώσεις μου είναι πολύ περιορισμένες στο συγκεκριμένο θέμα (περισσότερο με τη λογική προσπαθώ να βγάλω συμπέρασμα) και οι ερωτήσεις έχουν την έννοια της σωστής πληροφόρησης και γνώσης, από αυτούς που γνωρίζουν.
Οσο περισσότερα γνωρίζουμε για τους οργανισμούς που έχουμε αναλάβει να διατηρούμε, τόσο καλύτερα θα παίξουμε αυτό το ρόλο... 8)

Η νηκτική κύστη δημιουργείται τις πρώτες μέρες και βοηθάει τα ψάρια να κολυμπήσουν οριζόντια και να κινούνται στη στήλη του νερού, ώστε να μπορούν να κυνηγήσουν την πρώτη τους τροφή. Απλά μετά από λίγο καιρό γίνεται ορατή και επεκτέινεται προς το πίσω μέρος του σώματος (στην αρχή είναι σαν μία φουσκάλα). Γιαυτό τα ψάρια κολυμπούν προς τα πάνω στην αρχή, για να πάρουν αέρα (όχι για αναπνοή, το είπα "ανάσα" στο προηγούμενο πόστ για να είμαι πιο περιγραφικός) και να γεμίσουν τη νηκτική τους κύστη και μόλις γίνει αυτό μπορούν και κολυμπούν ελεύθερα. Μάλλον μπερδεύτηκες με το λαβύρινθο όπως λέει ο filoxenos ;-)

αχ,τι να κανω η ταλαιπωρη,τετοια ωρα που εγραφα το ποστ μπερδευτηκα...ηθελα να γραψω λαβυρινθο αντι για νηκτικη κυστη ;)

Δέκατη μέρα…
 

Δέκα ημέρες πέρασαν από τη στιγμή που είδαν το φως οι μικροί Μονομάχοι και ο αγώνας τους για επιβίωση συνεχίζεται. Κάθε φορά που ανοίγει το καπάκι και πέφτει μέσα στο νερό το σμήνος με τις αρτέμιες (φωτό 1), μετά από λίγο τα μικρά ορμάνε μέσα στο ζωντανό σύννεφο και συναγωνίζονται να το εξαφανίσουν. Μετά, πρησμένα από τη λαιμαργία τους και αδύνατον πλέον να κινηθούν, αράζουν πάνω από τη… σκιά του κερατόφυλλου και της Cabomba (φωτό 2), προσπαθώντας να αφομοιώσουν την τροφή για να μπορέσουν πάλι την επόμενη φορά να είναι πρώτα στον αγώνα... Από εκείνη τη στιγμή, στο ενυδρείο δεν βλέπεις Μονομαχάκια, αλλά τεράστιες πορτοκαλί κοιλιές (!) με λίγο ψάρι από πάνω… (φωτό 3 & 4) :D

Δεν σας είπα όμως, απέκτησαν και συγκάτοικους τα μικρά! Τρία σαλιγκάρια από το διπλανό ενυδρείο τους κάνουν πλέον παρέα (φωτό 5), φροντίζοντας για την καθαριότητα του βυθού και γεμίζοντας τον τόπο… αυγά! Τα μικρά, τα κοίταξαν στην αρχή λίγο περίεργα, αλλά μετά απόλαυσαν την κουβεντούλα μαζί τους… (φωτό 6).

Και όσο για τα χρώματά τους? Αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο έντονα όσο μεγαλώνουν - πάντα μέσα από την παρατήρηση με τον φακό. Και όπως είναι φυσικό, έχω ήδη ξεχωρίσει το ομορφότερο! Είναι μεγαλύτερο από τα άλλα, τρώει περισσότερο, είναι πιο κινητικό και έρχεται συχνά στο μπροστινό τζάμι να με κοιτάξει περίεργα και μετά να κάνει βόλτες πάνω-κάτω, επιδεικνύοντας το ξεχωριστό του χρώμα… :rolleyes:
Θα γίνει ένας Κούκλος! Ενας μεγάλος θαλασσί κούκλος! (φωτό 7)
…………………..


Υ.Σ.: - Όχι πως την έχω ψωνίσει, έτσι…?

:D :D :D

μια χαρα μεγαλωνουν,κι η δικια σου περιπτωση οσο παει και σοβαρευει :smt030 συνηθως τα μεγαλυτερα μωρα καταληγουν να γινουν θηλυκα,οποτε μαλλον εχεις εντοπισει μια μελλοντικη κυρια μονομαχινα ;)

Αρσενικός σου λέω..!
 

ΕΠΙΜΕΝΩ..! Θα γίνει ένας Κούκλος! Ενας μεγάλος θαλασσί κούκλος! ;)

- ...μα καλά, ΔΕΝ το βλέπεις ότι είναι... αρσενικός???
:D :D :D :D :D :D :smt040

τωρα που τον ξαναβλεπω,σαν να εχεις δικιο μου φαινεται :D :D :D :D

Δύο εβδομάδες ζωής…
 

14 ημέρες συμπλήρωσαν σήμερα οι μικροί Μονομάχοι και τα πιο ικανά ξεχωρίζουν ήδη σαφέστατα από τα υπόλοιπα, αφού το μέγεθός τους είναι σχεδόν 5απλάσιο...! (φωτό 1) Αν συνεχιστεί αυτό λίγο ακόμα, θα αναγκαστώ να τα χωρίσω, γιατί σίγουρα θα γίνουν βορά… Και να μην το θέλουν, τα μεγάλα θα μπερδεύουν τα μικρά με τις… αρτέμιες! :D

Έγινε και η πρώτη προσπάθεια μέτρησης μεγέθους, αλλά δυστυχώς τα μεγαλύτερα απέφυγαν περίτεχνα τη… μεζούρα, αφήνοντας μόνο τα μικρά αδελφάκια τους να περάσουν από το… επιστημονικό σαλόνι μετρήσεων… (φωτό 2 & 3) :smt021

Τα πράγματα εξελίσσονται λοιπόν και κάτι καινούριο ήρθε στη ζωή τους από χθες... Κατά το μεσημέρι, ένα χαρούμενο ψαροκουδούνισμα (…) διέκοψε τη μονότονη ησυχία του νερού και μια νέα εμπειρία έγραψε στο υποσυνείδητό τους… Είχε έρθει η ώρα για το πρώτο μάθημα στο σχολείο…!!! :smt107
Ο "δάσκαλος" λοιπόν, αφού τα μάζεψε πρώτα με λίγες αρτέμιες σε μια γωνιά όλα, άνοιξε τον ηλεκτρικό διακόπτη και… Χαμός ! Από το μαύρο κουτί στην άλλη γωνία του ενυδρείου, ξεχύθηκε ένας ποταμός αποχλωριομένου νερού και άρχισε να τρέχει σε όλο το μήκος της μικρής δεξαμενής, παρασύροντας τις λιγοστές αρτέμιες αλλά και τους κυνηγούς τους, σκορπώντας τα όλα μαζί προς όλες τις κατευθύνσεις! :smt103
Τα μικρά έκπληκτα στην αρχή, μη καταλαβαίνοντας τι συμβαίνει, παρασύρθηκαν για λίγο στριφογυρίζοντας προς την απέναντι μεριά και μετά άρχισαν να πλησιάζουν το μαύρο "διαβολομηχάνημα", μη μπορώντας να αντισταθούν στο ρεύμα του ορμητικού νερού. Όταν όμως άρχισαν να πλησιάζουν επικίνδυνα το στόμιο με τις χαραμάδες που ρουφούσε αδηφάγα το νερό βγάζοντάς το με δύναμη από την άλλη μεριά, με ένα τίναγμα, πετάγονταν μακριά και με γρήγορες κινήσεις απομακρύνονταν από την επικίνδυνη ζώνη… Αυτό ήταν! Το πρώτο μάθημα είχε γίνει κατανοητό από όλα..! Κανένα δεν ρουφήχτηκε στις μαύρες χαραμάδες του μικρού φίλτρου (ήταν εξάλλου καλυμμένες με κάλτσα…) και κανένα δεν τραυματίστηκε από τα έντονα ρεύματα… Αυτό συνεχίστηκε για λίγη ώρα και αφού οι μικροί Μονομάχοι κατάλαβαν ότι ήταν ακίνδυνο, το 'ριξαν στο παιχνίδι… Άφηναν τα σώματά τους να παρασύρονται μέχρι το στόμιο εισαγωγής του φίλτρου και απότομα την τελευταία στιγμή, τινάζονταν και έφευγαν, κολυμπώντας γρήγορα-γρήγορα μακριά και ξαναπαίρνοντας θέση για τον επόμενο γύρο… Και όταν κουρασμένα πια, βαριόντουσαν μη μπορώντας άλλο, έβρισκαν τις ήσυχες γωνιές πίσω από το μεγάλο βράχο με τα φυτά και το ‘ριχναν στον ύπνο… :rolleyes:
Έτσι, μέσα από αυτό το παιχνίδι, ο "δάσκαλός" τους κατάφερε να τα μάθει… κολύμπι !!! :smt043 :smt043 :smt043 :D :D :D :smt041 :smt041 :smt041 Για να γίνουν γερά και δυνατά…! :D

Αλλά και τα μικρά κέρδισαν με το σπαθί τους (αφού πέρασαν επιτυχώς το δύσκολο τεστ) την πολυτέλεια να έχουν καθαρό φιλτραρισμένο νερό, από τώρα… Ώστε με την ησυχία τους πλέον, να μπορούν να ψάχνουν αμέριμνα μέσα στα φύλα, ξετρυπώνοντας τις αρτέμιες και τα άλλα καλούδια, για να μεγαλώσουν και να συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής… (φωτό 6 & 7) :rolleyes:

(συνεχίζεται…) ;)

Έχεις φαντασία στο γράψιμο ε...? ;-) Πολύ όμορφα τα μικρά σου, μεγαλώνουν μια χαρά! Οι διαφορές στο μέγεθος είναι όντως τεράστιες σίγουρα γεννήθηκαν όλα την ίδια στγμή? Μήπως είχες ξαναπροσπαθήσει να τα ζευγαρώσεις και είχαν μείνει μερικά μικρά από τότε μέσα? Δεν μου έχει τύχει τόσο μεγάλη διαφορά μεγέθους...

Μεγεθος...
 

Οχι, είναι η πρώτη φορά που βρέθηκε μαζί ζευγάρι Μονομάχων στα ενυδρεία μου. Πιστεύω ότι οφείλεται:
1. Σε γονίδια ή στο "σκαρί τους" που λέμε...
2. Στο γεγονός ότι δεν τρώνε όλα το ίδιο, λόγω του μεγέθους αλλά και της διάταξης του ενυδρείου. Κάποια βρίσκονται με τροφή περισσότερη ώρα => τρώνε πιο πολύ => πιο γρήγορη ανάπτυξη.
Πάντως είναι μεγάλη η διαφορά, όντως.
Ισως να είναι και κάτι άλλο, δεν ξέρω ακριβώς, υποθέσεις κάνω... 8)

καλα,εχεις τρομερο ταλεντο στο γραψιμο!!μηπως να εγραφες κανενα βιβλιο?(πχ. το ημερολογιο μιας γεννας ενα πραγμα :D ?)

αν συνεχισεις να εχεις πολυ μεγαλες διαφορες,ισως θα ηταν καλυτερα σε 2-3 βδομαδες να τα χωρισεις για ν'αποφυγεις φαινομενα καννιβαλισμου....

τι φιλτρο εβαλες?
γιατι δε βαζεις το πολυ απλο με το σφουγγαρι που ειναι και το πιο ακινδυνο για γεννες?

Φίλτρο...
 

Το φιλτράκι είναι μικρό. Πρόκειται για το ELITE mini, με σφουγκαράκι, ρυθμιστή έντασης εξόδου και σύστημα εισαγωγής ατμοσφαιρικού αέρα ventouri. Το ξεκίνησα στη δεύτερη χαμηλότερη σκάλα (για να μην διαλύσει τα πάντα) και καθώς θα πέφτει η ροή λόγω μπουκώματος, θα το ανεβάζω σταδιακά.
Όσο για τα μικρά, δεν θα αντέξουν 2-3 εβδομάδες, γι αυτό είμαι σίγουρος (έτσι όπως πάνε…). Σήμερα το πρωί, βρέθηκε το μεγαλύτερο δίπλα στο μικρότερο και… τρόμαξα! Σκοπεύω να τα διαχωρίσω σε 2 γκρουπ (μικρά – μεγάλα) την Κυριακή.

Υ.Σ.: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια… Η συγγραφή έχει ξεκινήσει ήδη από τον Δεκέμβριο του 2005… Πρόκειται για 2 μικρά βιβλιαράκια, αλλά δεν θα πω περισσότερα για να μην χαλάσω την έκπληξη… Πάντως, είναι δύσκολο πράγμα το γράψιμο και χρονοβόρο, ειδικά αν δεν μπορείς να αφιερωθείς ολοκληρωτικά σε αυτό, λόγω και άλλων υποχρεώσεων. Μακάρι να μπορέσω να τα τελειώσω μέχρι το τέλος του χρόνου... ;)

τωρα μας κινησες την περιεργεια με τα βιβλιαρακια ;)

γενικα δεν συνισταται να μετακινουνται τα μωρα πριν τον ενα μηνα...αν παντως θεωρεις οτι ειναι απαραιτητο κανε το τουλαχιστον πολυ προσεκτικα,ξερεις εσυ(και φυσικα μετα θα περιμενουμε και την αναλογη περιγραφη του γεγονοτος :D :D :D )

Θείος...
 

Από σήμερα, τα μικρά μας θα έχουν και την... επίβλεψη του... θείου τους ! (από το δίπλα ενυδρείο...)
Ευχαριστώ Mariel... ;)

περιμενουμε και φωτο του ;)

Τέταρτη εβδομάδα...
 

Οι ημέρες κυλούσαν και οι μικροί Μονομάχοι συνέχιζαν τον αγώνα επιβίωσης.
28 φύλλα είχαν ήδη δώσει τη θέση τους το ένα στο άλλο, στο ημερολόγιο που ήταν κρεμασμένο πάνω από το τανκ, από την ημέρα που η φύση αποφάσισε να τους δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσουν μια θέση στη ζωή του ενυδρείου. Το πιο μεγάλο είχε φτάσει ήδη να είναι σχεδόν 10 φορές μεγαλύτερο από το πιο μικρό αδελφάκι του, που το κοιτούσε με δέος κάθε φορά που περνούσε από δίπλα και αναρωτιόταν για το τι μπορούσε κι αυτό να κάνει για να το φτάσει σε μέγεθος και όγκο… και έπρεπε οπωσδήποτε να το βρει… για να μην ήταν κι αυτό στα λίγα που τελικά θα έχαναν την μάχη, από τα 33 που είχαν απομείνει.
Τότε ήταν που η μεγάλη μαύρη οροφή πάνω από το κεφάλι τους άνοιξε και το τεράστιο ανθρώπινο χέρι για μια ακόμη φορά κατέβηκε μέσα στο νερό, άρπαξε με μια κίνηση το βράχο με τα δεμένα φυτά και τον έβγαλε σαν πούπουλο από το ενυδρείο. Όλα τα μικρά τρομαγμένα, έτρεξαν γρήγορα να κρυφτούν στις πιο σκοτεινές γωνιές που βρήκαν, λες και το μεγάλο χέρι δεν θα τα έβρισκε εάν ήθελε…
Η μόνη που δεν κρύφτηκε, ήταν η πιο μεγαλόσωμη αδελφή τους (φωτό), που ατάραχη ανέβηκε στην επιφάνεια, πήρε αργά μια ανάσα και βάλθηκε να παρατηρεί τον άνθρωπο έξω από το τζάμι του ενυδρείου, να βουτάει μέσα στη μεγάλη μπλε λεκάνη τα φυτά και κάτι να τους κάνει. Δεν μπορούσε βέβαια να καταλάβει τι γινόταν αλλά δεν ένοιωθε καθόλου φόβο, γιατί θυμόταν ότι και την προηγούμενη φορά κάτι τέτοιο είχε γίνει και μετά από λίγο τα φυτά μαζί με τον βράχο, είχαν ξαναγυρίσει στη θέση τους.
Όμως σε λίγο το χέρι ξαναφάνηκε και ο μεγάλος μαύρος σωλήνας έκανε απειλητικά την εμφάνισή του, κατεβαίνοντας από τον ουρανό και βυθιζόμενος μέσα στο νερό δίπλα της, αρχίζοντας να ρουφάει ορμητικά, παρασύροντας στο σκοτεινό του τούνελ ότι έβρισκε μπροστά του! Εκεί η μικρή Μονομαχίνα τα χρειάστηκε! Αυτός ήταν πραγματικός κίνδυνος! …και έπρεπε οπωσδήποτε να τον αποφύγει! Με ένα τίναγμα βρέθηκε μακριά του, αποφεύγοντας τη δίνη του νερού και γλιτώνοντας το άσχημο ταξίδι προς τη λεκάνη. Κάρφωσε τα μάτια της επάνω του και φρόντισε να έχει συνεχώς απόσταση ασφαλείας από το επικίνδυνο αδηφάγο στόμιό του, κινώντας γρήγορα κάθε φορά την ουρά και τα πτερύγια…
Το νερό συνέχιζε να αδειάζει από τη μικρή δεξαμενή, μαζί με χιλιάδες ακαθαρσίες, σαπισμένα υπολείμματα φύλλων, διάφορες βρωμιές και αποφάγια που δεν είχαν καταφέρει να φάνε αυτή και τ’ αδέλφια της. Η Μονομαχίνα παρατηρούσε τη στάθμη του νερού να κατεβαίνει αργά, αγωνιώντας για το πότε θα σταματήσει και προσπαθώντας συνεχώς να αποφεύγει τον σωλήνα, που σάρωνε τον πυθμένα του ενυδρείου, κάτι που δεν κατάφεραν τρία από τα μικρότερα και πιο αδύναμα αδελφάκια της...
Οι στιγμές της φάνηκαν αιώνας μέχρι τη ώρα που η σωλήνα σταμάτησε και βγήκε πάλι έξω μαζί με το τεράστιο χέρι. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης εγκλωβίστηκε μέσα σε μια μικρή μπουρμπουλήθρα και βγήκε από τα βράγχια της ανεβαίνοντας αργά προς την επιφάνεια, για να τελειώσει εκεί με ένα μικρό ΠΛΑΦ τη σύντομη ζωή του…
Τώρα ήξερε… Θυμόταν… Ο κίνδυνος είχε περάσει… και ήταν σίγουρη ότι σε λίγο, τα 3 μικρά αδελφάκια της θα ξαναγύριζαν ασφαλή στο νερό για να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Και μετά θα έμπαινε πάλι ο μαύρος σωλήνας μέσα, αυτή τη φορά όχι για να ρουφήξει, αλλά για να γεμίσει το ενυδρείο με φρέσκο καθαρό νερό.
Και μετά, το τεράστιο ανθρώπινο χέρι, με μια φροντίδα και αγάπη που την έκανε να θυμάται τον πατέρα της στις πρώτες ημέρες της ζωής της, θα έριχνε μέσα εκείνα τα μικρά καφετιά αποξηραμένα σκουληκάκια μαζί με τα μικροσκοπικά ψιλοτριμμένα φυλλαράκια τροφής. Και τότε θα γινόταν μεγάλο πάρτι..! Θα μαζευόντουσαν όλα μαζί, σπρώχνοντας το ένα το άλλο και θα γέμιζαν τις στρογγυλές κοιλίτσες τους με τις νοστιμιές αυτές, μέχρι σκασμού..! Και μετά, αποτραβηγμένα στις σκιές των πράσινων φύλλων, θα προσπαθούσαν να χωνέψουν την υπερβολική ποσότητα φαγητού, μετανιώνοντας για μια ακόμα φορά για το γεγονός ότι πέρασαν πάλι τα όρια…
Έτσι κι αλλιώς θα ξανάτρωγαν… :D

(συνεχίζεται...)

για μια ακομη φορα φοβερη αφηγηση :D :D !!!!

πολυ ωραια η μονομαχινα ;) !!

τρωνε ηδη ξηρα τροφη?τι ηλικια εχουν?

!!!!!!!!
 

Ναι τα σκατούλια μου..! :D Τρώνε ότι τους ρίξω. Αφού να φανταστείς προχθές, τσακίσανε το τζατζίκι που τους έρριξα σε 4 λεπτά! (είχε περισσέψει από τραπέζι που είχαμε στο σπίτι) ! :D :smt044 :D

:confused: :shock:
Ομολογώ ότι με εντυπωσιάζεις..! :smt063
Μα καλά, πόσο ήπιες χθες το βράδυ??? :D :D :D

μαλλον φταιει το οτι ημουν λιγο κουρασμενη....;)

Ντινο,καιρο εχεις να μας πεις νεα απο τα μωρα σου ;)

Δικαιολογημένες απουσίες...
 

Πραγματικά συγνώμη, αλλά είναι λόγω "ανωτέρας βίας"... Με έχουνε πνίξει στη δουλειά, στην κυριολεξία! Να φανταστείς, δούλευα και τις ημέρες του Πάσχα...
Μόλις λασκάρω, υπόσχομαι να αναπληρώσω τα κενά, αλλά και να κάνω μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση του Bettas Multi System - by filoxenos (!!!) - http://www.greekaquarist.com/vb/showthread.php?t=11724 - που έφτιαξα για τα μωρά μου (αλήθεια, σωστά το ονόμασα έτσι? τα αγγλικά μου βλέπεις, είναι για κλωτσιές...) :D
Υπομονή λοιπόν κάμποσες μέρες ακόμα... (ελπίζω :( ...)

τωρα μας κινησες την περιεργεια.....θα περιμενουμε με αγωνια νεοτερα,μολις βρεις ελευθερο χρονο.μεχρι τοτε,καλο κουραγιο με τη δουλεια ;)

Σχεδόν τρεις μήνες…
 

Σχεδόν τρεις μήνες πέρασαν…
Και το "σακούλι" των μικρών Μονομάχων, με τις εμπειρίες και τη γνώση της πραγματικής ζωής μέσα στο νερό, μεγαλώνει συνεχώς. Γεγονότα και περιστατικά, εικόνες και καταστάσεις, φορτώνονται καθημερινά στη μνήμη τους, διαμορφώνοντας διαφορετικούς χαρακτήρες στο καθένα, διαχωρίζοντάς τα πολυποίκιλα μεταξύ τους. Και ειδικά από τη στιγμή που χωρίστηκαν. Γιατί πλέον, είναι μόνα τους... Το καθένα στο δικό του χώρο, με το δικό του… πράσινο κήπο, χωρίς να μπορούν πια τα μεγαλύτερα δύστροπα αρσενικά να κυνηγούν και να μοιράζουν δαγκωνιές στα υπόλοιπα, κάθε φορά που διεκδικούσαν μια μερίδα φαγητό ή την καλύτερη σκιά το μεσημέρι ή την πιο ήσυχη γωνιά για τον βραδινό ύπνο…
Οι μέρες της συμβίωσης έχουν οριστικά τελειώσει για τα 28 τελικά αδελφάκια, που κατάφεραν να επιβιώσουν, παραμερίζοντας τις αντιξοότητες της αιχμαλωσίας του κλειστού συστήματος του ενυδρείου που γεννήθηκαν. Εδώ και κάμποσο καιρό έχουν μεταφερθεί στα δικά τους χωριστά διαμερίσματα, μη μπορώντας πια να δουν το ένα το άλλο. Το μόνο που μπορούν, είναι να μυρίσουν την παρουσία των άλλων στο κοινό νερό που τα περιβάλλει και μερικές φορές να δούνε τη σκιά μιας επιβλητικής φιγούρας με ανοιγμένα φτερά, να κινείται πίσω από το αμμοβολημένο τζάμι που τα χωρίζει, μη μπορώντας όμως να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται.
Η εμπειρία της μοναχικότητας ξεδιπλώνεται πλέον αργά γι αυτά, συνοδεύοντάς τα για το υπόλοιπο της ζωής τους… Όμως αυτό δεν τα ενοχλεί, ίσα-ίσα που είναι καλύτερα. Εχουν πλέον την ησυχία τους, μπορούσαν να κινηθούν όπως θέλουν στο χώρο τους. Μπορούν να αφήσουν μέρος της τροφής σε μια γωνιά του μικρού τους κόσμου και να τη βρουν μετά από μερικές ώρες ανέπαφη, συχεχίζοντας το γεύμα που άφησαν στη μέση… Μπορούν να κοιμηθούν όποτε θέλουν, χωρίς να τα ξυπνήσει κάποιο ανήσυχο αδελφάκι τους με τα τσιμπήματά του ή τις ριπές νερού, σκορπώντας επιθετικότητα και διεκδίκηση κυριαρχίας… Μπορούν πλέον να απολαμβάνουν ανενόχλητα το καθένα την κυριαρχία στο χώρο του, δηλώνοντάς την φουσκώνοντας τα βράγχια και τεντώνοντας τα όμορφα χρωματισμένα πτερύγια, χωρίς κανείς να την αμφισβητεί... Μπορούν ακόμα να κάθονται ανενόχλητα με τις ώρες, με τη μουσούδα κολλημένη στο τζάμι, μετέωρα στη μέση του νερού, παρατηρώντας το παράξενο ον έξω από αυτό, να κουνάει τα χέρια του πατώντας τα βρώμικα πλήκτρα μπροστά στην φωτεινή οθόνη, και να προσπαθούν να καταλάβουν τι κάνει... Αλλά χωρίς ποτέ να το καταφέρνουν…
Βέβαια, μερικές φορές νοιώθουν και κάτι να ανάβει μέσα τους… μια φωτιά που ξεκινά από τις μυρωδιές των άλλων και δυναμώνει... δυναμώνει πλημμυρίζοντάς τα! Ανεβάζοντας το αίμα στο κεφάλι τους και κάνοντάς τα να θέλουν… να θέλουν… δεν ξέρουν τελικά, Τι… Κάτι τους λέει όμως, ότι αργά η γρήγορα, το παράξενο ον που ζει έξω από το νερό και που τα φροντίζει από την πρώτη μέρα που γεννήθηκαν, θα τους το προσφέρει… σαν γνώση και σαν εμπειρία… και θα είναι σίγουρα υπέροχο! Και αυτό τα ησύχαζει… και τελικά τα παίρνει ο ύπνος τότε που κλείνουν τα φώτα πάνω από το κεφάλι τους, σβήνει και η φωτεινή παράξενη οθόνη απέναντί τους, κλείνει και η πόρτα του δωματίου… και τα τυλίγει το σκοτάδι, ζαλισμένα από το νανούρισμα του νερού που γουργουρίζει ακατάπαυστα κάπου εκεί δίπλα…

(συνεχίζεται…) ;)

μπραβο Ντινο:D :D :D !!!φοβερες φωτογραφιες και περιγραφη οπως παντα ;) (θα τις περιμενουμε ολες οργανωμενες στο τελος του μεγαλωματος των μικρων :D )

πωπω,ποτε περασαν 3 μηνες....

ποσα αρσενικα και ποσα θηλυκα εχεις??

Από όσα έχω καταφέρει να καταγράψω μέχρι τώρα, είναι σίγουρα 8 αρσενικά και 14 θηλυκά. Τα υπόλοιπα 6 δεν φαίνονται ακόμα (είναι μικρότερα και δεν έχω μπορέσει να καταλάβω). Ιδωμεν... :cool:

ααχ,τυχερος εισαι....εχεις λιγα αρσενικα,οποτε δεν πονοκεφαλιαζεσαι για τον χωρο....:D

Καμιά παρατήρηση ή σχόλιο ή κριτική για αυτά των φωτογραφιών?

τα χρωματα αναμενομενα καθως ξεραμε τα γονιδια τους :D !!απο αποψη ουρας και πτερυγιων,πολυ καλα,πολυ καλο ανοιγμα και πτερυγια με φαρδεια βαση και ισιες ακτινες;) με λιγα λογια πρεπει να'σαι περηφανος για τα παιδια σου!!!!!mg ειχες καθολου?
αα!τα εκπαιδευεις καθε μερα με το καθρεπτακι:D ??

Μία ώρα κάθε βράδυ... τα περνάω όλα με το καθρεφτάκι... Στο τέλος θα πάω στο τρελλάδικο, να δούμε τι θα γίνει... :D
Για μάθε με...
mg = ? :confused: (αναλυτικά pls... καπου τόχω δει αυτό, αλλά δεν το θυμάμαι...)

:D :D :D κατι μου θυμιζει αυτο...τι αραγε ??

mg=μπλε σωμα-κιτρινα/μπλε πτερυγια ;) σαν τον παππου!

o παππους των bettas σου ειναι mg και ειναι αυτος ο ομορφος κυριος!http://www.bettas4all.nl/files/mg_male_pk1.jpg εχεις κανενα ψαρι που του μιαζει ?

Υπάρχουν 3 μικρά που μάλλον μοιάζει ότι θα εξελιχθούν σε κάτι τέτοιο. Θα δούμε στη πορεία... :cool:
Ας μου εξηγήσει κάποιος όμως τι σημαίνουν τα αρχικά mg... :confused:

Καλημερα
MG ειναι τα αρχικα απο τις λεξεις Mυstard Gas που αναφερεται στο χρωμα που περιεγραψε η Μαριελ πριν. Ενα απο τα καλυτερα χρωματα που μπορεις να παρεις αν θες την γνωμη μου. Αν και καπου ειχα διαβασει οτι αυτος που το χρησιμοποιησε πρωτος ειχε ζητησει τα δικαιωματα. Μπορει να κανω και λαθος ομως

"Αδεια" δίχτυα...
 

Ααααααααα... Εννοείτε αυτό το κακάσχημο μικρό!... εκεί, στο τελευταίο διαμερισματάκι κοντά στον τοίχο... που έχω σταματήσει να το ταϊζω εδώ και δυο μήνες, μπας και μου "αδειάσει" τη γωνιά?... :confused:

Μα αυτό είναι... κακάσχημο!!! ...ΜΠΛΙΑΧ!!




Υ.Σ.: :D :D :D :D :D :lol: :lol: :lol: :smt043 :smt043 :smt043 .... :D ;)